Wypowiadając te krótkie wierszyki wielokrotnie i ożywiając ich treść naszymi palcami oswajamy dzieci z formą wiersza. Mamy wówczas wyjątkową okazją do radosnej zabcruy z dzieckiem, która wyrabia poczucie rytmu, oswaja z melodiąjęzyka, ćwiczy też sprawność rączek dziecka.
Puk! Puk! Kto tam? |
Stukamy palcem o kciuk dziecka, a następnie lekko poruszamy kciukiem. |
To najmniejsza siostrzyczka. Przyszła na śniadanie do braciszka. |
Potrząsamy małym palcem dziecka. |
Puk! Puk! Kto tam? |
Ponownie stukamy o kciuk i poruszamy kciukiem dziecka. |
To większa siostrzyczka. Przyszła na śniadanie do braciszka. |
Potrząsamy serdecznym palcem malca. |
Puk! Puk! Kto tam? |
Znowu stukamy o kciuk pociechy i poruszamy nim. |
To największa siostrzyczka. Przyszła na śniadanie do braciszka. |
Lekko potrząsamy środkowym palcem dziecka. |
Puk! Puk! Kto tam? |
Jeszcze raz stukamy i poruszamy kciukiem dziecka. |
Ach, to jeszcze jedna siostrzyczka przyszła na śniadanie do braciszka |
A teraz potrząsamy palcem wskazującym dziecka. |
Teraz jest rodzinka cała. Tra la la, tra la la! |
Poruszamy całą dłonią malucha. |
A to piąstka moja mała. Tra la la, tra la la!