57480 S5001371 (2)

Mu> pam^fktm dnect Prguw r czują *K 2 przygotowaną wcześniej jj Cmemśi katar pmflpsgą co tydzień Gdy poczują się golowi do wypróbować? cirfiM arnKfit aopofciwo wprowadzają do zajęć kolejne elementy i w ten spo^ mgWĘft uf tek PopoiMf ewiczeń. Każdy nauczyciel musi wybrać sobie tal-■Mk wuaait. w kkirrj czuje się pewnie. Często poczucie bezpieczeństwa m wtbar ojraMiie zaplanowana i zbudowana seria ćwiczeń. Trzeba jednak jtaMftac. ar caęta> dzieci domagają się jakiegoś ćwiczenia, którego nauczyciel nj_e włączy! dc> zajęć

Didra jest zapytać dzieci na koniec lekcji, co im się najbardziej podobało S/k/rgoime iuKaric zdają się być „paczki” i „więzienie ". Niektóre dzieci powiedzą ar najicfh/e b>k» ćwiczenie, w którym miały największe poczucie sukcesu, mj przykład doświadczenie „bycia silnym”.

Wskazówki dla nauczyciela

1. podczas nauki me stój w jednym miejscu „z przodu klasy”, ale ruszaj się pomiędzy dziećmi Następnych wskazówek udzielaj z tyłu lub boku sali, albo tez u środka. Będziesz miał wówczas okazję do wyrażenia swojej aprobaty, poklepując po ramionach dzieci, które dobrze wykonują ćwiczenia.

1 Kiedy dzieci zaczynają bieg naokoło sali, nie pokazuj im, w którą stronę mają ha. lecz pozwól im samym podjąć decyzję. Zapytaj: „W którą stronę pobiegniemy?'". Większość pobiegnie w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, nawet na pierwszej lekcji.

X Nic kaz dzieciom rozpoczynać ćwiczenia w określonym momencie, na polecenie: „biegniemy"" lub „trzy, czte-ry”. Lepiej będzie, jeśli dzieci same podejmą decyzję Perspektywa wystartowania całej klasy na jedno polecenie jest bardzo kusząca, ale jeżeli będziesz cierpliwy, dzieci wkrótce przekonają się, że decyzja, kiedy zacząć, należy do nich. Nauczyciel może również powiedzieć: ..Zacznijcie, kiedy będziecie gotowi”.

4.    Początek 1 zakończenie zajęć są ważnymi elementami lekcji ruchu. Kiedyś, na przykład, bardzo udana lekcja zaczęła się od tego, że część dzieci, zostawiając but) w sąsiadującej z salą gimnastyczną klasie, przyturlało się z niej, pokonując korytarz, aż do drzwi sali. Dzieci z poważnymi trudnościami w uczeniu się mogą przedostać się z powrotem do swojej klasy na rozmaite sposoby — ślizgając się na siedzeniach lub ciągnąc partnera (zależy to oczywiście od stanu czystości podłogi na korytarzu).

5.    Dobry m pomysłem będzie, jeżeli zaraz po wejściu do sali poprosisz dzieci, żeby wykonywały jakieś ćwiczenie z poprzedniego tygodnia, dopóki wszyscy nie będą gotowi. Wtedy możesz zwołać klasę razem i zapytać, co pamiętają z poprzedniej lekcji.

sygnałem może być klaskanie w dłonie lub wołanie niskim, lecz donośnym „Wszyscy siadają” lub „Stop, kończymy”. Nauczyciel powinien używać ' 4iec° tonu głosu — ton zbliżony do głosu dzieci zwiększy tylko hałas.

dzieci pracują z partnerami, mówią do siebie, co powoduje hałas. Nauczyciel to tolerować tak długo, dopóki dzieci reagują na sygnał nakazujący ciszę.

T**¹

⁵¹¹ Może się też zdarzyć, że nauczyciel pracuje z dwiema klasami jednocześnie jedoą młodszą i jedną starszą — to również spowoduje wzmożenie hałasu. Nauczyciel, który ma do czynienia z dużymi grupami, musi być bardzo odporny ' htłas, musi także umieć kontrolować wiele osób naraz.

ę Praca w grupie

fiaty dzieci nauczą się pracować razem jako grupa — to wyraźny znak, że został robiony duży krok do przodu. Najprościej można to osiągnąć, kiedy trzy pary trzymając się za ręce stworzą kółko. Następnie bez puszczania rąk dzieci próbują ^wiązać węzeł (fot. 44), przechodząc pod i nad złączonymi rękami partnerów. Kiedy grupa jest już mocno zaplątana, można spróbować mszyć z miejsca (wszyscy w tym samym kierunku!), a potem usiąść razem na podłodze, wstać i rozwiązać węzeł bez puszczania rąk.

Fot 44. Chłopcy ze szkoły podstawowej w pracy z dziećmi z klasy wstępnej — robienie „węzła”

99