57539 strona (165)

Po zabiegu pacjent naciera skórę ręcznikiem i podejmuje zajęcia ruchowe, odpowiednio do wydolności, jak: bieg, gry, spacer itp.

W karcie zabiegowej należy zapisać cechy natrysku (ciśnienie, dolną temperaturę wody i liczbę zimnych powtórzeń). Przy kolejnych zabiegach zwiększa się dawki oziębiania i ciśnienia. Nie należy doprowadzać do zbyt przykrych odczuć pacjenta. Zwiększanie dawki musi być poprzedzone jego zgodą. Regułą jest zaczynanie od dawek tolerowanych przez pacjenta, a następnie łagodne ich zwiększanie. Takie postępowanie spełnia cel kuracji i motywuje do jej kontynuowania. Natrysk biczowy może być zastosowany jako pojedynczy zabieg albo jako ich seria.

Wskazania

1.    tagodne zaburzenia nerwicowe.

2.    Niektóre zaburzenia somatyczne z komponentą psychogenną.

3.    Fibromialgia.

4.    Rekonwalescencja i rehabilitacja po długich okresach hospitalizacji.

5.    Ćwiczenie reakcji termoregulacyjnych.

6.    Przyzwyczajanie emocjonalne do znoszenia zimna z elementami hartowania.

7.    Wygaszanie reakcji emocjonalnych, co pomaga w uwalnianiu się od stresu, w odnowie biologicznej i w wypoczynku.

8.    Przygotowanie do wysiłków fizycznych, jak np. start do gry ruchowej, do zawodów.

Przeciwwskazania

Przeciwwskazaniem są: choroby zakaźne, gorączkowe, niewydolność krążenia i oddychania, niedokrwienna choroba serca, zaburzenia krążenia obwodowego, postępujące choroby neurologiczne, zaburzenia czucia skórnego, choroby skórne ze zmianami wysiękowymi, choroby przebiegające z wyniszczeniem i wychudzeniem, niezagojone rany i owrzodzenia skóry.

Należy omijać żylaki kończyn dolnych. Przy licznych żylakach pomija się natrysk na te części ciała, a woda spływając z tułowia, spełnia jego zadanie termiczne.

Pacjenci ze znaczniejszymi zaburzeniami nerwicowymi, zwłaszcza z pobudzeniem i lękami, mogą źle reagować. Można w takich przypadkach złagodzić dolegliwości zmniejszając dawkowanie lub w ogóle zrezygnować z natrysku.