55079 r7

55079 r7



norował rozprawę w 1977 roku nagrodq im. Aleksandra Brucknera. Drugim konsekwentnym teoretycznie krokiem było „wbudowanie" tak wyodrębnionej komunikacji literackiej w kontekst socjologiczny, pokazanie społecznego funkcjonowania komunikacji literackiej. Poświęconą temu zagadnieniu pracę habilitacyjną pt. Socjologio komunikacji literackiej 3 złożył Lalewicz w wydawnictwie w roku 1984. Zdążył tylko przeczytać pochlebną recenzję Żółkiewskiego, pozostałe opinie nadeszły już po zaskakująco przedwczesnej śmierci autora. Obie prace szybko stały się pozycjami klasycznymi w polskiej literaturze przedmiotu, propozycjami, wobec których ustosunkować się musi każdy, kto na serio zamierza zajmować się zagadnieniami komunikacji literackiej.

Lalewicz współpracował także z zespołem badawczym Marii Renaty Mayenowej, a współpraca ta zaowocowała szkicami o ikoniczności utworu literackiego4 i próbami typologii powieści5, które uznane zostały za znaczący wkład w budowę teorii tekstu literackiego. Był również stałym gościem konwersatorium poświęconego historii i filozofii nauki, które prowadził Stefan Amsterdamski, oraz konwersatorium na temat historii myśli współczesnej, kierowanym przez Barbarę Skargę. Świadectwem aktywnej obecności w obu tych przedsięwzięciach badawczych są artykuły na temat językowej artykulacji podmiotowości6 i narodzin językoznawstwa strukturalnego7. Działał też w Polskim Towarzystwie Semiotycznym, a jego popularyzatorskie artykuły poświęcone pojęciom „semiotyki", „znaku" i „tekstu", mimo upływu dwudziestu lat od ich napisania, nic nie straciły ze swojej wartości i mogą nadal służyć jako instruktywne wprowadzenie w semiotyczne pojmowanie kultury8.

Ale udział Lalewicza w życiu naukowym nie ograniczał się do „produkowania" znaczących tekstów. Jako sumienny uczestnik niezliczonej ilości posiedzeń naukowych, seminariów, IBL-owskich sesji i ogólnopolskich konferencji pozostał do dziś w pamięci środowiska polonistycznego jako niezmordowany dyskutant i polemista. Celem jego wystąpień nie była przy tym nigdy narcystyczna potrzeba eksponowania własnego „naukowego ja", ale względy merytoryczne. Lalewicz chciał zawsze najpierw dobrze zrozumieć stanowisko oponenta, a gdy je poznał, zazwyczaj trafnie potrafił wskazać jego słabe lub mocne strony. Serdecznie natomiast nie znosił sprawnego żonglowania modną wówczas strukturalistyczną terminologią bez zrozumienia jej właściwego sensu. I wspomnienia kolegów „po fachu" świadczą, że zarówno jego publiczne wystąpienia, jak kuluarowe rozmowy (w prowadzeniu których był zresztą mistrzem) niejednemu pomogły w zrozumieniu i wyklarowaniu własnej problematyki badawczej.

Przypomnienia warte są również zasługi translatorskie Lalewicza. Dzięki świetnej znajomości języka francuskiego szybko zdobył renomę poszukiwanego tłumacza. Fedrę Racine'a w jego przekładzie wystawiały na początku lat siedemdziesiątych Teatr Polski we Wrocławiu i Bałtycki Teatr Dramatyczny im. Słowackiego w Koszalinie. Prawdziwym majstersztykiem jest jego tłumaczenie szkiców krytycznoliterackich Sartre'a, które pod tytułem Czym jest literaturo? ukazało się w PIW-ow-skiej serii Biblioteka Krytyki Współczesnej. Przekłady ważnych tekstów teoretycznych na temat języka, literatury i teatru znaleźć można w „Pamiętniku Literackim", „Dialogu" i kilku polskich antologiach prac zagranicznych autorów; był także współautorem przekładu wyboru esejów Barthesa pt. Mit i znak oraz Kryzysu świadomości europejskiej 1680-1715 Hazarda9.

Idea mimesis jako cechy istotnej literatury i sztuki, towarzysząca estetycznej myśli europejskiej od czasów starożytnej Grecji, była stale obecna w refleksji Lalewicza. Stanowiła ona swoiste wyzwanie teoretyczne dla kogoś, kto jest zwolennikiem semiotyczno-komunikacyjnego rozumienia kultury. Zwłaszcza zaś w odniesieniu do sztuk, które posługują się obrazem (malarstwo, rysunek, rzeź-

61


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Czas Piotra Króla nirnA/r~7/ nSprawozdanie poselskie ^ z pierwszego roku IX kadencji Dziękuję za
20 Gazeta AMG nr 5/2014Prof. Irena Jabłońska-Kaszewska laureatką Nagrody im. Aleksandry Gabrysiak Ka
skanuj0032 (46) V W",- r~’-/■■■    ...... i) <t ;    i i -y ■
image007 2 GS5533S5 Czotowy 2 GS5533S5 Czotowy <2223 ź ///    r~7-7~n STO
Gazeta AMG nr 3/2011 Gazeta AMG nr 3/2011 Nagroda im. Jana Heweliusza ustanowiona została w 1987 rok
Zdjęcia 0015 -ł H ^ **# ($ ^ L*U» f* •»«* ^ftt (t>ł» Ir*. #* *rfc.i ‘i.r~7 »• f-iir ł*
GUNTHER TEUBNER Urodzony w 1944 roku. Od 1977 roku wykłada prawo prywatne i socjologię prawa na Uniw
SA402015 (2) y ^ r~ - -7— X/ “‘ "    _?•/ £^ry mmmmmitz   &nb
IMGT49 wydawnicze (pierwsza powstała w 1977 roku - oficyna NOWA) oraz obieg wydaw- I niczy funkcjonu
44462 skanuj0032 (46) V W",- r~’-/■■■    ...... i) <t ;    i i
jp1450 15507 Jmtfirfi Husarz z 1524 roku, rycina z Kroniki Pruskiej. wschodzie, nie licząc dwóch wo

więcej podobnych podstron