60743 str 1 2

3.3.7. Widoki i przekroje ukośne

Przy zapisie rzeczywistych brył i części maszynowych na płaszczyźnie rysunku dość często spotykamy się z sytuacją, gdy klasyczny układ rzutni wzajemnie prostopadłych nie daje możliwości takiego odwzorowania, które spełniałoby wymóg kompletności i jednoznaczności oraz było przydatne do zwymiarowania.

W odwzorowaniach przedmiotów, w których występują elementy o płaszczyznach lub osiach nachylonych w stosunku do rzutni normalnego układu A, B, C,... na żadnym z rzutów te elementy nie są odwzorowane w swojej naturalnej wielkości i kształcie. Przykład takiej bryły został przedstawiony na rysunku 3.17, na którym dla pokazania kształtu pogłębienia otworu i kątowego kanałka zastosowano rzut na dodatkową rzutnię G tak usytuowaną by te elementy zostały odwzorowane na niej w swojej naturalnej wielkości.

W podręczniku T. Dobrzańskiego jest szereg przykładów tego typu odwzorowania, (np. rys. 5.21, 5.22, 14.3). Norma PN-91/N-01604 ten sposób odwzorowania (tzn. na rzutnie dodatkowe) nazywa widokami pomocniczymi.

W ćwiczeniach z rzutowania ten rodzaj zadań stosuje się w celu poznania metody wykonywania rzutów ukośnych, jak również doskonalenia samej umiejętności rzutowania i wyobrażania przestrzennego. Dlatego też odwzorowanie brył, będących tematem zadania, nie zawsze wymaga konieczności zastosowania widoku czy przekroju ukośnego.

57