60936 Strona3

odpadów do odpadów promieniotwórczych oraz ich kwalifikowania i ewidencjonowania, a także warunków unieszkodliwiania, przechowywania i składowania (M.P. nr 18 z 1989 r., poz. 125).

Według obecnie obowiązujących przepisów:

-    jednostki organizacyjne oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą zobowiązane są chronić środowisko przed odpadami, uwzględniając w pierwszej kolejności ich gospodarcze wykorzystanie;

-    odpady, których nie można wykorzystać gospodarczo, należy gromadzić w miejscach do tego wyznaczonych, w sposób zapewniający ochronę środowisku.

Przestępstwem jest przewożenie lub sprowadzanie na terytorium Polski odpadów i innych substancji niebezpiecznych dla zdrowia ludzkiego lub środowiska przyrodniczego. Substancje te objęte zostały listą MOSZNiL. Jeśli chodzi o inne odpady, szczególnie użytkowe, to ich sprowadzanie z zagranicy do Polski jest dopuszczalne jedynie za zezwoleniem Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.

c.    Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 1995 r. w sprawie wysokości, zasad i trybu nakładania kar pieniężnych za nieprzestrzeganie wymagań ochrony środowiska (Dz. U. nr 79 z 1995 r., poz. 399).

d.    Konwencja bazylejska o kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych z dnia 22 marca 1989 r. (Dz.U. nr 19 z 1995 r., poz. 88).

6. HAŁAS I WIBRACJE W ŚRODOWISKU

6.1. GŁÓWNE POJĘCIA DOTYCZĄCE HAŁASU I WIBRACJI

Sygnały dochodzące z otoczenia, rejestrowane narządem słuchu, nazywa się dźwiękami. Fizycznym nośnikiem tych sygnałów, zanim dotrą one do ucha, są fale mechaniczne rozchodzące się w powietrzu i zwane falami akustycznymi. Głośność dźwięku jest związana z natężeniem, zaś jego wysokość z częstotliwością fali. Częstotliwość, czyli liczbę zmian drgań w ciągu 1 sekundy, mierzy się w h e r c a c h Hz. Ucho ludzkie jest przystosowane do odbioru fal dźwiękowych o częstotliwościach od 16 Hz do 20000 Hz¹. Wszystkie dźwięki z tego zakresu częstotliwości nazywa się słyszalnymi. Drgania o częstotliwościach większych niż słyszalne to ultradźwięki, natomiast o częstotliwościach niższych niż słyszalne to infradźwięki.

Występujące w środowisku dźwięki niepożądane lub szkodliwe dla zdrowia człowieka określamy mianem hałasów. Najczęściej stosowaną

cichy    |umiarkowany i wysoki [" b. wysoki j ogłuszający j bolesny

O    20    40    60    80    100    120 130 140 dB

Rys. 2.35. Zakres występowania w środowisku poziomów dźwięku

miarą hałasu jest poziom dźwięku wyrażany w decybelach dB (rys. 2.35). Zakres spotykanych w środowisku poziomów dźwięku jest dość rozległy, począwszy od wartości progowych, tj. poziomu 0 dB, będących jeszcze w stanie wywołać u człowieka wrażenie słuchowe (próg słyszalności), po wartości powodujące fizyczne odczucie bólu - 130 dB (granica bólu).

Hałas może wywierać niekorzystny wpływ na zdrowie człowieka, świat zwierzęcy i roślinny. Szkodliwość hałasu zależy od jego natężenia i częstotliwości, charakteru zmian w czasie, długotrwałości działania. Szczególnie dokuczliwy jest hałas występujący w postaci pojedynczych impulsów dźwiękowych (trzask, huk) lub w postaci ciągu takich impulsów.

W widmie hałasu mogą występować składowe w zakresie infra-i ultradźwięków, które wywierają dodatkowy szkodliwy wpływ na organizm ludzki.

Wraz z hałasem najczęściej występują wibracje. Wibracje to drgania mechaniczne przenoszone na konstrukcję budynku bądź ciało człowieka jako rezultat bezpośredniego kontaktu mechanicznego między źródłem drgań i odbiorcą.

6.2. ŹRÓDŁA HAŁASU I WIBRACJI

W dzisiejszym zurbanizowanym świecie mamy do czynienia z powszechnością występowania zjawisk hałaśliwych i wibracyjnych. Występują one zwłaszcza w dużych miastach, wzdłuż tras komunikacyjnych, wokół obiektów przemysłowych i usługowych o charakterze wytwórczym.

165

1

Narząd słuchu człowieka nie reaguje jednakowo na dźwięki w całym paśmie słyszalnym. Największa wrażliwość ucha występuje w zakresie 1000-4000 Hz. Poniżej 1000 Hz oraz powyżej 4000 Hz czułość organu słuchu maleje.