61292 skanuj0047 (64)

XI. MECHANIZM DZIAŁANIA LEKÓW HOMEOPATYCZNYCH

Lek homeopatyczny, jest zdaniem lekarzy, bodźcem dla organizmu, a leczenie homeopatyczne jest leczeniem objawowym. We wszystkich formach leczenia homeopatycznego uznaje się zasadę, że najlepszy jest najmniejszy, skuteczny i działający podprogowo bodziec. Homeopatia wykorzystuje w leczeniu informację o tym, że efekt działania trucizny może być w znacznym stopniu usunięty przez wprowadzenie do organizmu jej bardzo małych dawek. W wyniku takiego postępowania obserwuje się zjawisko samoregeneracji komórek. U podstaw tego zjawiska leży znane biologom i toksykologom prawo Arnata - Schultza sformułowane w 1887 r., z którego wynika, że małe dawki toksyny pobudzają komórki, średnie hamują, a wysokie zabijają.

Największe wątpliwości budzi wytłumaczenie działania leku homeopatycznego stosowanego w potencji C12 (D24) i wyższej. W przypadku takiego rozcieńczenia możliwość, że chociaż jedna cząsteczka materiału wyjściowego będzie tam obecna, jest coraz mniejsza. Potencja D24 jest liczbą graniczącą z liczbą Avogadro, która równa jest: Na = 6,02311000016 ■ 10²³ (liczba cząsteczek w gramocząsteczce) i oznacza to, że szansa znalezienia aktywnej cząstki w takiej potencji jest niemal równa zero. Uzasadnionym wydaje się zatem pytanie, w jaki sposób działają leki homeopatyczne o tak dużej potencji.

Działanie farmakologiczne wysokich potencji tłumaczy się zaktywizowaniem cząsteczek rozpuszczalnika na drodze oddziaływań jego elektronów w procesie dynamizacji. Twórcą poglądu o zapamiętywaniu przez rozpuszczalnik działania substancji leczniczej, z którą miał styczność, był francuski immunolog i zwolennik homeopatii dr Jacąues Berweniste. Jego zdaniem, cząstki związków chemicznych wysyłają specyficzne promieniowanie elektromagnetyczne i tę zakodowaną informację o ich właściwościach przejmuje rozpuszczalnik, w którym substancja była wytrząsana podczas kolejnych rozcieńczeń. Wykazano, że rozpuszczalnik pobrany z wysokich potencji zachowuje specyficzne cechy widma Ramana charakterystyczne dla substancji, która była w nim dynamizowana.

Teoria dr Benveniste'a została opublikowana w prestiżowym tygodniku naukowym ,JVature". Została jednak opatrzona komentarzem, że zanim wyniki francuskiego immunologa uzna się za naukowo dowiedzione, muszą zostać powtórzone. Do laboratorium uczonego została wysłana specjalna komisja, która usiłowała potwierdzić wcześniejsze doniesienia. Badania komisji nie przyniosły oczekiwanego skutku. W rezultacie tego, w daturę" ukazał się więc raport obalający jednoznacznie teorię Benveniste’a, a sam francuski uczony otrzymał w 1991 r. nagrodę anty-Nobla.

XII. SPOSÓB PRZYGOTOWANIA LEKÓW HOMEOPATYCZNYCH

Technika przygotowania leków homeopatycznych jest żmudna i czasochłonna. Wszystkie rozcieńczenia osiąga się nie przez proste zwiększanie ilości rozpuszczalnika, ale przez dokonywanie tzw. dynamizacji kolejnych rozcieńczeń. Dynamizacja polega na silnym, co najmniej dziesięciokrotnym wytrząsaniu podczas kolejnego przechodzenia od stężenia większego do 10 lub 100 - krotnie mniejszego.

Wytrząsanie stosuje się w przypadku roztworów (dilucje), zaś leki w postaci stałej odpowiednio długo się rozciera (trituracje). Dokładne określenie sposobu dynamizacji określa homeopatyczna farmakopea niemiecka. Według Hahnemanna leki dynamizowane przenikają do miejsca przeznaczenia szybciej i działają skuteczniej niż leki tylko rozcieńczone.

Dynamizowanie homeopatyczne nazywa się potencjonowaniem, a liczbę wyrażającą wielokrotność rozcieńczenia i dynamizacji - potencją. Proste pojęcie rozcieńczenia nie jest więc jednoznaczne z procesem, który stosuje się w trakcie przygotowania leków homeopatycznych. W homeopatii potencjonowanie łączy się zawsze ze zwiększonym działaniem leku. Pomimo że w wyższych potencjach występuje mniej substancji leczniczej -działanie leku jest silniejsze.

Tak więc mówiąc o lekach homeopatycznych, należy unikać słowa „rozcieńczenie”. Jest ono mylące, ponieważ nie oddaje prawdziwego stanu substancji w rozpuszczalniku leku homeopatycznego. Należy używać określenia potencja, przyjętego na całym świecie.

Dynamizacja jest obowiązującym postępowaniem we wszystkich światowych farmakopeach homeopatycznych, a lek nie dynamizowany nie jest lekiem homeopatycznym (oprócz pranalewki i prarozcierki).

Potencje oznacza się na recepcie za nazwą leku homeopatycznego, literką z indeksem u dołu w postaci liczb arabskich. Litera pochodzi od łacińskiego brzmienia liczby, którą należy podnieść do potęgi ujemnej, chcąc odczytać rozcieńczenie, np. D oznacza kolejne rozcieńczenie dziesiętne (od decem), a C - setne (od centum). Liczba arabska jako indeks oznacza ujemną potęgę rozcieńczenia, np. D3 oznacza rozcieńczenie 10 '³, a C12 rozcieńczenie 100 "^l2. Potencje wysokie od tysięcznej wzwyż oznaczamy liczbami rzymskimi, stosując

92