61416 skanuj0139 (13)

wających), stosuje się często gwinty lewe, co pozwala na zaniechanie dodatkowych zabezpieczeń.

Do często spotykanych złączy gwintowych należą również połączenia wielośrubowe (rys. 6.26). Liczbę śrub w tych połączeniach ustala się w zależności od wymagań konstrukcyjnych i warunków montażu, przy czym ze względu na symetrię najczęściej przyjmuje się parzystą liczbę śrub.

W połączeniach wielośrubowych można stosować:

1)    mało śrub o większych średnicach,

2)    dużo śrub o mniejszych średnicach.

Stosowanie pierwszego rozwiązania wymaga sztywniejszej konstrukcji (np. grubszych i większych kołnierzy) i nie zapewnia równomiernych nacisków na całej długości kołnierzy, ale jest korzystne ze względu na niższe koszty wykonania i montażu połączenia. Mniejszy ciężar i wymiary złącza oraz równomierny rozkład nacisków (niezbędny m.in. w połączeniach moc-no-szczelnych) uzyskuje się w drugim przypadku; złącza te są droższe ze względu na konieczność dokładniejszego wykonania łączników i otworów pod śruby oraz wymagany z reguły kontrolowany zacisk śrub.

Rys. 6.26. Przykłady rozmieszczenia śrub w połączeniach wielośrubowych [14]

Zaleca się, aby w całym połączeniu przyjmować śruby o jednakowych wymiarach, ponieważ umożliwia to zmniejszenie liczby narzędzi do wykonywania otworów i stosowanie tego samego klucza przy ich montażu. W przypadku gdy obciążenie śrub jest zróżnicowane (np. w połączeniu wg rys. 6.26^0, średnicę śrub ustala się wg śruby najbardziej obciążonej (w punkcie 1).

Dokręcanie śrub w połączeniach wielośrubowych wykonuje się w ściśle określonej kolejności, podanej w instrukcji montażu, oraz ze stopniowym zwiększaniem siły nacisku.

139