SYSTEMATYKA
Podstawą systematyki dzisiejszych ma-łżoraczków jest budowa miękkich części organizmu, głównie odnóży i narządów kopulacyjnych. Uwzględnia się też budowę pancerza. Podział małżoraczków kopalnych podobny jest do podziału form dzisiejszych. W systematyce form kopalnych uwzględnia się przede wszystkim morfologię pancerza (Fig. 33).
Wyróżnia się pięć podrzędów.
1) Paleocopa (kambr - perm),
2) Myodocopa (od ordowiku - do dziś).
3) Cladocopa (od syluru - dziś).
4) Piatycopa (od dewonu - do dziś),
5) Podocopa (od dewonu - do dziś).
Małżoraczki paleozoiczne zaliczane są głównie do podrzędu Paleocopa. Przedstawiciele tego podrzędu reprezentują formy o prostych zawiasach, bez duplikatury na skorupce. Podział na dwie nadrodziny: Beyrichiacea i Leperditiacea oparty jest głównie na: kształcie, ornamentacji i dymorfizmie skorupek.
Rodzaje należące do Beyrichiacea zwykle charakteryzują, się się. obecnością, suzów i bruzd na powierzchni skorupki oraz struktur welarnych wyrażonych w postaci żeberek w brzeżnej części skorupki. U przedtawicieli tej grupy wyraźnie zaznacza się dymorfizm płciowy, polegający na obecności komór lęgowych u samic.
EKOLOGIA
Małżoraczki występują w morzach wszystkich stref klimatycznych i na wszystkich głębokościach, są pospolite w wodach o różnym zasoleniu (pełnomorskich, brakicznych i słodkich). Znane są również małżoraczki lądowe żyjące w poszyciu lasów croptkalnych. Większość prowadzi óentomczny tryb życia, ale znane są fez formy nektoniczne i planktoniczne. Poszczególne rodzaje są czułe na zmiany
gOidLoma. v . W stedkick.
a <^jaA\A.ev v^\Wev:-z.eVvtvv v -z.aWva.sve adontowvm.
i f^tżtrrwcztSr zywrą srę pcrśgićznymi wiaro nogami, wrotkami, DaKtenami. sinicami, oktzeTnkaTtń, orzełkami oraz wymoczkami.
42.