64417 s !5

Ciemnobrunatne, ceglane mury ożywia gdzieniegdzie ślad dekoracji zendrówkowej i jaśniejsze detale kamienne. Na całej powierzchni widoczne są otwory maczulcowe, służące niegdyś do oparcia belek rusztowań, a dzisiaj jako schronienie licznych krakowskich gołębi.

Dwuwieżowa fasada jest. jak już wspomniano, w znacznym stopniu pozostałością kościoła halowego z przełomu XIII i XIV wieku. Jej urozmaicona sylweta należy do bardziej znanych fragmentów architektury Krakowa i służy co roku za wzór krakowskich szopek. Masywy wież ożywione są ostrołukowymi oknami i płytkimi, tynkowanymi wnękami, kontrastującymi z ciemnym kolorem cegły. W górnych kondygnacjach czworoboczna wieża północna przechodzi w ośmiobok, a całość wieńczy malowniczy póź-nogotycki hełm, złożony ż ośmiu wieżyczek otaczających środkową iglicę, na której błyszczy złota korona królewska. Na osi fasady, pomiędzy wieżami, znajduje się ogromne okno zamknięte ostrołukiem, którego dolną część przesłania zwieńczenie kruchty. Ta pełna lekkości i wdzięku budowla jest dziełem Francesca Placidiego. Powstała dopiero w wieku XVIII, kilkaset lat później niż cały kościół, ale dzięki ażurowości zwieńczenia i strzelistym proporcjom harmonizuje z gotycką architekturą. Niezwykłość form użytych tu przez Placidiego tłumaczy się ponadto dążeniem do ideowego i formalnego naśladowania kaplicy Grobu Chrystusowego w Jerozolimie.

. Korpus nawowy stanowi typowy przykład rozpowszechnionego w architekturze krakowskiej systemu konstrukcyjnego filarowo-skarpowego, jakkolwiek pewne ślady wskazują, że pierwotnie planowano tu zastosowanie również łuków oporowych. Wprowadzenie kaplic pomiędzy skarpy naw bocznych pozbawiło elewacje podziałów wertykalnych i wpłynęło na pewną przysadzistość proporcji tej części kościoła. Prawdziwie gotycką smukłość prezentuje natomiast Wierzynkowe prezbiterium, równie wysokie i długie jak nawa główna, zamknięte od wschodu trójboczną apsydą i opięte potężnymi skarpami, zwieńczonymi miniaturowymi świątynkami wykutymi w białym wapieniu. I tu pomiędzy skarpy wprowadzono barokowe, a nawet neogotyckie przybudówki, a od strony północnej przylegają do prezbiterium zakrystia i skarbiec, nie zacierające jednak jego proporcji.

Dla właściwego przeżycia wyrazu architektonicznego i niezwykłej

215