64442 P1010025 (12)

całej masie, żyłki liścia potraktowane schematycznie, gatunek nie do rozpoznania -idea liścia (TJLm 1350). Kapitele cylindryczne z wyrzuconym kołnierzem.

-    Ok. 1350- 60 wpisanie liści w formy geometryczne, romby, trójkąty, kwadraty. Po 1350 liść się wyciąga, płatki coraz dłuższe, wyeksponowana krawędź liścia, która faluje.

-    Po 1380 próba układania dwóch, trzech stref (tak jak 100 lat wcześniej), może zaniknąć rdzeń, sama dekoracja, liść może układać się na profilu, nie musi być wydzielony kielichem.

-    Ok. 1400 liść wyraźnie strzępi się, liście drążone, skłębione, organiczna forma- „bułowata”, mięsista forma, kapitel niemal nie widoczny.

Styl piękny, ostatnia faza stylu miękkiego, liście skłębione, drążone organiczne, forma „bułowata”, mięsista, kapitel niemal nie widoczny.

-    XV wiek: zamiast k. kielichowego- forma „grzybowa”. Grzyb jest ażurowy, w środku pusty, na cienkiej nóżce, główka w połowie wieku zaczyna schnąć, żłobienia, suche gałązki przeplatające się, często drążone świdrem; Halberstadt

-    2 poł. XV w. forma schnie, wici zmienione w suche łodygi, suche gałązki przeplatają sią, często drążone świdrem, metaliczność (u Stwosza)

-    Po 1480 skręcenie stref baz i kolumn (Ulm)

-    XVT- XVII „buła roślinna” zamiast kapitelu sama dekoracja, brak tektoniki, ostre cięcie, nerwowość, kapitel kończy się.

Clasen Skloepienia późnogotyckie w Niemczech, Frazik: Folia Historiae

SKLEPIENIE

Artium, Czasopismo Techniczne, sztuka i ideologia XVw.: Sklepienia późnogotyckie, Mentel, Milada i Iwon Oldżichowie, Babicka Sklepienia na Warmii, Hamulanka Sklepienia późnogotyckie na Śląsku.

W Polsce znikoma ilość sklepień kamiennych, większość ceglanych. Sklepienie ma wyraz konstrukcyjny, ważne względy ikonograficzne i ideowe. W romaniźmie i gotyku występowały malowane stropy; otwarta więźba dachowa (symbolizuje kosmos- otwarte niebo); malowane stropy pułapowe. Sklepienia przejęte po antyku: głównie w kryptach- kopułowe, bezpośrednio wiążące się z architekturą antycznych kaplic grobowych i term, najwcześniej w arch. chrześcijańskiej w Jerozolimie. Sklepienia często były zakładane później, nie są więc elementem datującym. Sklepienie jest elementem wyznaczającym styl. Zastosowanie stropów czy sufitów w architekturze ottońskiej nie było regresem do sztyuki karolińskiej bowiem szt. Ottońska była antyromańska Analiza: rysunek- profile żeber- służki- konsole- zwomki- wysokość strzałki- charakter wysklepków- żebra przyścienne jako dodatkowe elementy. Sklepienia omawiamy w kategoriach formy, techniki i wymowy symbolicznej.

Przęsła: do poł. XIII w. proporcje przęseł 1:1 (kwadrat), 1180- 1200 Francja: zakładanie na prostokącie, od 1200 na prostokącie 1:2 (trawee),

24