65257 Obraz2 (35)

80

82 FARTUSZEK MELCHIZEDEKA

80

82 FARTUSZEK MELCHIZEDEKA

tur

pn

na

wi ny ną u ż

W V\ s z s t w d

tt

„Wielki Mistrz” jest najczęściej spotykanym tytułem używanym do oznaczania głównych przywódców Bractwa. Powyższy cytat jest bardzo znaczący, gdyż dowodzi on, że egipski „bóg"-Nadzorca - podróżujący w boskiej łodzi - był głównym przywódcą jednej z owych starożytnych gildii. Podkreśla również to, że ten „bóg” kierował inicjacją ludzi na wyższe stopnie mistycznego wtajemniczenia. Jest to kolejny dowód na to, że Nadzorcy osobiście kierowali sprawami skorumpowanego Bractwa.

Masońskie (wolnomularskie) struktuiy Bractwa przetrwały przez stulecia. Członkowie gildii byli często wolnymi ludźmi, nawet w społeczeństwach feudalnych, i w związku z tym często bywali określani jako „wolni mularze” (masoni). Ich praktyki doprowadziły do powstania mistycznej szkoły znanej dziś pod nazwą „wolnomularstwa”. Mistyczni wolnomularze stali się głównym odgałęzieniem Bractwa, które odegrało ważną rolę w późniejszych okresach historii ludzkości.

Wiedza duchowa, którą posiadało Bractwa staroegipskie, była zamieniana na niezrozumiałe alegorie i symbole, poza tym coraz większą rolę zaczęły odgrywać ze względu na ich symboliczne wartości ubioty. Fartuszek był najbardziej widoczną i najważniejszą częścią ceremonialnego ubioru wielu organizacji Bractwa, łącznie z masonerią.

Symboliczny fartuszek, któiy noszony był w talii jak zwykły fartuch kuchenny, reprezentuje wizualną więź między starożytnymi „bogami"-Nadzorcami i siecią Bractwa. Wiele hieroglifów przedstawia egipskich pozaziemskich „bogów” w fartuszkach. Kapłani starożytnego Egiptu nosili podobne fartuszki, które symbolizowały posłuszeństwo wobec „bogów" oraz były oznaką ich dostojeństwa. W ekspozycji Muzeum Egiptologicznego w San Jose w Kalifornii znajduje się starożytna egipska statuetka odnaleziona w grobowcu w Abydos. Przedstawia ona egipskiego księcia trzymającego ręce w układzie rytualnym, który H.S. Lewis z Zakonu Różokrzyżowców opisuje jako: „znany wszystkim lożom Różokrzyżowców oraz członkom kapituły”³. Najbardziej charakterystycznym szczegółem statuetki jest trójkąmy fartuszek, który ma na sobie książę. Muzeum uważa, że statuetka została wykonana około roku 3400 p.n.e., to znaczy w czasach pierwszej dynastii. Jeśli datowanie to jest dokładne, to symboliczny fartuszek i związane z nim mistyczne rytuały pochodzą z tego okresu historii egipskiej, w którym „bogowie" występują w sposób tak dosłowny, że na ich użytek buduje się, wyposaża i utrzymuje domy.

Najwcześniejsze ceremonialne fartuszki są proste i pozbawione ozdób. W miarę upływu czasu upiększano je i dodawano mistyczne symbole. Najprawdopodobniej najbardziej znacząca zmiana w wyglądzie fartuszka dokonała się w okresie panowania potężnego kananejskiego kapłana-króla Melchizedeka, który cieszy się dutym uznaniem w Biblii. Melchizedek przewodniczył elitarnemu odgałęzieniu Bractwa, które

Buntu” zwrócili się przeciwko skorumpowanemu Bractwu, gdy zaczęło ono wysyłać emisariuszy z Egiptu. Nie trwało to jednak długo i jak się wkrótce przekonamy, zrewolucjonizowane grupy zostały z powrotem wchłonięte w struktury organizacji i przyczyniły się do tworzenia sztucznych konfliktów podtrzymywanych przez Bractwo.

³H. Spencer Lewis, Rosicrudan Qrlestions..., część ilustracyjna.

nazwało się od jego imienia Kapłaństwem Melchizedeka. Poczynając od około 2200 roku p.n.e. grupa ta zaczęła wykonywać ceremonialne fartuszki z białej skóry jagnięcej. Zwyczaj ten został zaadaptowany przez wolnomularzy, którzy stosują go do dnia dzisiaj.

Gdyby nadzorczy „bogowie" i Bractwo ograniczyli swoją działalność do starożytnego Środkowego Wschodu i Egiptu, dalsza część historii ludzkości potoczyłaby się zupełnie inaczej, a ta książka nigdy nie zostałaby napisana. Niestety, sieć Bractwa rozprzestrzeniła się na całą wschodnią półkulę poprzez działalność agresywnych misjonarzy i zdobywców. Jednym z ich celów stały się Indie.

Hinduizm właśnie się rodził.