OŚWIECENIE
IGNACY KRASICKI
Ignacy Krasicki to najwybitniejszy przedstawiciel polskiego klasycyzmu. Mocno związany z obozem reform wziął na siebie zadanie kształtowania opinii publicznej i wspierania przemian. Stał się autorytetem intelektualnym.
1735 rok - urodził się w Dubiecku koto Sanoka jako syn hrabiego Jana Krasickiego,
1751-1754 - uczył się w kolegium jezuickim we Lwowie i w seminarium w Warszawie,
1759-1761 - studiował w Rzymie,
1765-1767 - był twórcą i współredaktorem „Monitora",
1766 rok - konsekrowany na biskupa warmińskiego,
1775-1786 - okres ożywionej działalności literackiej,
1795 rok - nominowany na biskupa gnieźnieńskiego,
1801 rok - zmarł w Berlinie.
)
Najważniejsze utwory | |
bajki |
Bajki i przypowieści| Bajki nowe |
satyry |
Satyry |
poematy heroikomiczne |
Myszeidą, Monachomachia, Antymonachomachia |
powieści |
Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki Pan Podstoli |
Krasicki to twórca wszechstronny - autor bajek, satyr, poematów he-roikomicznych, powieści, tłumacz, publicysta. Potrafił obserwować rzeczywistość, w jasny i celny sposób formułować przemyślenia, operować ironią, dowcipem, parodią. Walczył piórem o reformy w kraju.
Hymn do miłości ojczyzny
Rodzaj literacki: liryka ' • Liryka patriotyczna doby niewoli
Gatunek literacki: hymn • Hymn - cechy gatunkowe
Czas powstania utworu: 1772 rok - powstał w związku z Myszeidą (stanowi jej część)
Data pierwszego wydania: 1774 rok
Hymn do miłości ojczyzny, znany też od początkowych słów utworu jako [Święta miłości kochanej ojczyzny...], został napisany po doświadczeniach konfederacji barskiej i I rozbioru Polski. Zapoczątkował on lirykę patriotyczną czasów niewoli. Stał się bardzo ważnym utworem nie tylko w historii literatury, ale również w historii państwa. Był hymnem Szkoły Rycerskiej.
Wiersz jest apostrofą do ojczyzny, wyznaniem uczuć, które ona budzi. Składa się z ciągu oksy-moronicznych zestawień - znaków patriotyzmu. Miłość do ojczyzny połączona jest z cierpieniem i ofiarą, z pojęciami kojarzącymi się z nieszczęściem, a nawet z niesławą. Według autora wiersza nie wszyscy są patriotami. Tylko „umysły poczciwe” mogą kochać, ale jest to miłość prawdziwa, zdolna do poświęceń:
„Byle cię można wspomóc, byle wspierać,
Nie żal żyć w nędzy, nie żal i umierać”.
Hymn do miłości ojczyzny kreuje nowy model patriotyzmu, kontynuowany przez następne epoki - głównie romantyzm.
88