65619 Rozmyślanie Przemyskie str3

133

... (s. 516) ... O tem, iż© w ten czas, kiedy Judasz przedał miłego Jezusa, słońce zamirskło, bo w ten czas też było stworzono.

A gdy sie to przedanie <z)stało w Jeruzalem, to było prawie w ten czas, w który był Bog światłość słuneczną stworzył; a też dnia, ktoregoż Bog przedan, po ten czas lepak słońce pomirzkło a tegodla pozno przyszedł do Betanijej.

Jako sie Judasz wrócił, przedawszy miłego Jezusa, do Betanijej a jako ji dzie-*■ wica Maryja łaskawie przywitała. Czcienie o tem.

(*. 517) Dziewica Maryja, matka Boża, przywitała ji miłościwie i poczęł<a> pytać, jakoli sie rzecz miała o jej synie miłem. Judasz je odpowiedział: „Dobrze, gospodze miła”. Maryja jemu była barzo łaskawa, bo wiedziała, iże on był znajom biskupom, i rzekła k niemu: „Moj miły, mimo jine polecę tobie syna mego”. Judasz odpowiedział: „Nie boj sie nice, boć o nim wszytko dobre mówią, ** już ciem to wszytko oprawił”....

... (s. 592) ... O tem, kako Judasz zebrał wojskę około siebie i szukał miłego Jezusa napirwej w domu, bo mnimał niewierny Judasz, by tamo miły Krystus jeszcze w domu mieszkał, w ktorem wieczerzał.

Kiedyż niewierny Judasz przedał miłego Jezukrysta, a Żydowi© ji kupili, aby ji umęczyli,

^{4 J} aby sie nam grzesznym dostał przez tę mękę i śmierć ku naszemu wykupieniu, tako zebrawszy sługi biskupie i barzo wiele sług żydowskich mędrców, licemiernikow, z mieczmi, z kijmi, z kopijami, z włóczniami, z laterniami, (». 593) z pochodniami i rozmajitem or[z]ędziem, jakoby na zbójcę albo na złodzieja, szukając miłego Jezusa, jako jim Judasz napirwej ukazał, nadziewając sie, aby jeszcze był w domu, gdzie wieczerzał. A gdy jego tamo nie naleźli, Judasz jim rzekł: „Poskoczcie rychło, ^4:5 najdziemy ji w ogrodzie!” Tako są tam natychmiast poskoezyli....

... (s. 651) ...Czcienie o tem, jako miły Krystus był jęt i swiązan barzo trudno.

I pisze dalej święty Łukasz, rzekąc: Wojska pogańska i starosta jich, która była czeladź królewska i ludzi żydowskich, poznawszy miłego Jezu Kry sta w mowie i upewnieni Judaszowem całowa-nim zdrajcę, rzuciwszy sie jako («. 652) Iwowie rzujący, jęli miłego Jezu Krysta i związali twardo ⁴¹⁰ niektórzy ręce jego, które wszytek świat stworzyły, ręce zaprawdę dziewicze i rozkoszne z wieliką niełaską i z wielikim gniewem uchwaciwszy i związali tako twardo, iże jego wszytki kości wielebne ze stawów wystąpiły. Niektórzy krzywki w jego bok i w jego łono potajemnie biczując, niektórzy włóczniami koląc i tłukąc jego głowę świętą, niektórzy po szyji bijąc, niektórzy włosy jego świętej głowy rwąc, niektórzy z wielikim gniewem jego świętą brodę targając, niektórzy na jego święte ⁴²⁶ oblicze plując, na które anjeli patrzyć żądali, niektórzy drogą szyję jego twardymi powrozmi wiążąc, niektórzy to śmierne jagniątko jako wołu ku ofierze albo ku ubiciu przed sie ciągnąc, niektórzy poślad powrozem wstargając (s. 653), aby nie mógł ani tam, ani sam zawadzając, niektórzy z boku pchając; niektórzy zakładając nogam Jezukrystowem swe sprostne golenie, przetoż musił paść, ale prze więcszą i trudniejszą mękę nie przepuścili jego ziemie dopaść ci, którzy powroz ⁴³⁰ dzierżeli, który jemu na szyję uwiązali; niektórzy jego oczyma naświętszyma z wielikim wołanim figi podawali. ...

... (8. 735)... O tem, jako jini apostołowie przybiegli do dziewice powiedając.

K temu nadeszli niektórzy jini zwolenicy, ku ktorem błogosławiona Dziewica rzekła: „Ach mnie nędznej biada! Gdzieście ostawili syna mego, mistrza waszego?” A oni odpowiedzieli, rzekąc: ⁴³⁵ „Królewno wszego świata, na koniech (s. 736) przybiegli jako mężowie ku boju, przetoż strach i bojaźń przyszła na nas, smętek ujął nas i uciekliśmy. Tegodla nie wychodźcie ku mistrzowi a <w> winnicę nie wchodźcie, bo miecz nieprzyjacielski i strach jest około, aby sie napełniło słowo Jeremijasza proroka rzekącego: Ty ale, ty dziewko luda mego, opaszy sie we Włosienicę, czuż zgłem włosianym, przytrzęśni sie popiołem, uczyń sobie płacz jedynego syna twego, płacz żałobny a barzo ⁴⁴⁰ gorzki. Boć już upadło wesele serca naszego, obrociło sie w płacz serce nasze, spadła korona głowy naszej, a przeto smętne jest serce nasze, zaćmiały oczy nasze prze śmierć wybranego <z> Syjon, który ninie ma umrzeć”. To usłyszawszy dziewica Maryja i rzekła tym, którzy stali około jej: „Zemdlał żywot moj, w boleści serce moje i ciało zemdlało”. ...

...(«. 761)... Tu sie pisze o tem, kako sam sie Judasz obiesił na drz<ew>ie ⁴⁴⁵ i skrzepł.

A takoż porzuciwszy ty jistne pieniądze śrebrne w kościele, wszedszy, czuż w rozpacz, i obiesił sie sidłem. Mówi tu Beda, iże dawno Judasz odstał od miłego Jezu Krysta i obiesił sie powrozem łakomstwa, ale co uczynił potajemnie, to juże jawnie chce ukazać a podobną mękę ukazuje, iże czem tu zgrzeszył, przez to będzie i umęczon. Przetoż Judasz radniej siebie chciał stracić niż pie-