62154 P3109067

Wiarygodność kredytowa stałych, wieloletnich kliem*...

sposobu i terminowości regulowania przez nich zapluty za ,'“^{yn,ka z tlo,yc ,t}-^,-^a'^s""^LS# 9 . . I    ^p *■ dostarczone wyroby, nie nia

więc potrzeby zasięgać o nich mformacjt. W stosunku do nowych klientów jest wskazj ne zebranie o nich podstawowych informacji, takich jak na przykład: czym firma się zaj. mujc i co produkuje, jaki jest bilans firmy, jej obroty, zobowiązania, w jaki sposób fi,, ma płaci swym dostawcom, jakie banki firmę obsługują, jakiego maksymalnie kredytu można firmie udzielić. Informacje te można uzyskać od współpracujących z przedsiębior-stwem stałych klientów mających kontakty z odbiorcą, od samego zainteresowanego odbiorcy. banku odbiorcy, ogólnie dostępnych rejestrów (np. rejestr sądowy dla spółek handlowych). z izb handlowych, przemysłowo-handlowych i cechów. Niekiedy odbiorca sam wskazuje przedsiębiorstwa i instytucje, które mogą udzielić mu referencji, czyli informacji o kondycji ekonomicznej jego firmy.

Za granicą dość powszechna jest działalność wyspecjalizowanych firm, zwanych wy. wiadowniami gospodarczymi (handlowymi), zajmujących się zawodowo zbieraniem i udzielaniem informacji o solidności i zdolności finansowej firm. U nas wywiadownie takie zaczynają dopiero powstawać. Wywiadownie zbierają informacje z różnych źródeł, takich jak rejestry handlowe, publikowane sprawozdania i bilanse firm. dostawcy i odbiorcy. którzy mogą określić, jak dana firma im płaci. Pracują one na zlecenie przedsiębiorstw przemysłowych i kupców, zbierają informacje i udzielają odpłatnie informacji o klientach oraz odpowiadają na konkretne pytania. Niektóre wywiadownie prowadzą kartoteki wszystkich poważniejszych firm i wydają biuletyny o ich stanie finansowym. Biuletyny te można zaprenumerować za określoną opłatą. Informacje są przeznaczone tylko dla ku-pujących je firm i osób. mają charakter poufny i nie można ich publikować ani wykorzystywać w postępowaniu administracyjnym lub sądowym. Zwykle wywiadownie zastrzegają się, że nie ponoszą odpowiedzialności za ścisłość informacji.

Niewykonanie lub wykonanie zobowiązań niezgodnie z umową o doslawę może spowodować roszczenia stron. Dostawca ponosi odpowiedzialność wobec odbiorcy za wady dostarczonych wyrobów zmniejszające ich wartość lub użyteczność oraz za braki ilościowe i dlatego służba zbytu jest zobowiązana do przyjmowania i rozpatrywania reklamacji.

Podstawą do złożenia reklamacji są następujące okoliczności:

•    występują braki ilościowe dostarczonych wyrobów;

I dostarczone wyroby nie odpowiadają cechom określonym w umowie lub są zlej jakości i dlatego nie odpowiadają swemu przeznaczeniu;

•    przedmiot dostawy nie jest kompletny;

•    wyroby nie zostały oznaczone zgodnie z wymaganiami technicznymi lub obowiązującymi przepisami;

I ilość dostarczonych wyrobów jest mniejsza albo większa niż podana w umowie, a odbiorca nie ma możliwości zużycia nadwyżki na własne potrzeby.

Jeżeli zgłoszona reklamacja jest słuszna, to służba zbytu powinna §|c§ reklamację uznać i zaspokoić żądania odbiorcy. Mogą jednak wystąpić różnice zdań między dostawcą a odbiorcą. Kiedy kontrahenci nie mogą dojść do porozumienia wtedy spór majątkowy rozstrzyga sąd powszechny (państwowy) lub sąd polubowny (arbitrażowy, rozjemczy) powołany za zgodą i na podstawie umowy obu stron, składający się

li

i arbitrów określonych przez strony konfliktu lub osób wyznaczonych przez samorząd przedsiębiorców i kupców, np. Krajowa Izba Gospodarcza, izby przemysłowo--handlowe. Rozstrzyganie sporu przez te organy powinno się odbywać w ostateczności. Do reklamacji odbiorców należy odnosić się dość elastycznie. Jeżeli zdarzy się, że długoletni i stały klient wniesie nie całkiem uzasadnioną reklamację, a wartość sporu nie jest zbyt duża, to warto wtedy uznać tę reklamację w imię dotychczasowych dobrych stosunków handlowych i nie tracić renomy w oczach solidnego kontrahenta.

W praktyce handlowej przyjęło się często uważać za reklamację jedynie roszczenia kupującego w stosunku do sprzedającego. Roszczenia może jednak mieć również sprzedający do kupującego, a mogą one dotyczyć niezapłacenia za towar lub nieterminowej zapłaty, nieodebrania towaru i innych zobowiązań wynikających z umowy o dostawę.

7.3.3. Zapasy wyrobów gotowych

Utrzymanie zapasów wyrobów gotowych zależy od rodzaju wyrobu i warunków sprzedaży. W wypadku produkcji masowej często zapasy u wytwórcy nie są wcale potrzebne bądź mogą być ograniczone do minimalnych ilości. Przeważnie jednak zapasy wyrobów gotowych są niezbędne, ponieważ nie można dokładnie skoordynować produkcji i zbytu w czasie oraz wielkości. Dlatego zapasy umożliwiają racjonalne łączenie produkcji i zbytu stosownie do zapotrzebowania odbiorców. Zapasy wyrobów gotowych umożliwiają przedsiębiorstwu produkującemu stałe utrzymywanie odpowiednio szerokiego asortymentu wyrobów oraz zapewnienie nieprzerwanej sprzedaży, mimo zaburzeń w produkcji lub postoju urządzeń produkcyjnych spowodowanego bieżącym przeglądem lub remontami. Niektóre wyroby nie mogą być sprzedawane bezpośrednio po ich wyprodukowaniu, lecz wymagają okresu składowania, aby osiągnąć odpowiednią jakość (np. mąka, odlewy żeliwne). Uzasadnione jest także składowanie wyrobów, które muszą być odpowiednio skompletowane przed wysyłką.

Zapasy wyrobów gotowych powinny być tylko tak duże. by pizedsiębiorstwo mogło nieprzerwanie realizować ich dostawy i nie powinny przekraczać tych potrzeb. Nadmierne zapasy angażują niepotrzebnie zbyt wiele środków majątku obrotowego przedsiębiorstwa, zwiększają ryzyko związane ze składowaniem wyrobów i podwyższają koszty magazynowania. Zapasy za niskie w stosunku do potrzeb zagrażqą natomiast rytmicznej sprzedaży wyrobów.

7.3.4.    Dokumenty związane ze zbytem

Czynności wykonywane przez komórkę zbytu w przedsiębiorstwie pnemysłwryii znajdują odzwierciedlenie w dokumentacji zbytu, wyróżniamy ulem;    I

cję wewnętrzną, dokumentację handlową oraz dokumentację związaną z    I