69894 ZF Bień2

132 Planowanie finansowe

mowanie decyzji w sposób operatywny, dla trafności których wystarczające jest odpowiednie „wyczucie” i umiejętność „śmiałego” działania. Stosunkowo łatwo przychodzi tym przedsiębiorcom rezygnacja z posługiwania się planowaniem finansowym, co z reguły odbija się wcześniej czy później ujemnie na przyszłych zyskach firmy, często prowadzi do zaburzeń w płynności finansowej a nawet do upadłości. Można stwierdzić jednoznacznie, że w warunkach rosnącej konkurencji oraz zmieniających się zewnętrznych warunków działania każda firma — zarówno duża jak i mała — która nie posługuje się instrumentami planowania finansowego, naraża się na upadłość, a przynajmniej traci szanse wyższych zysków.

Różnica pomiędzy planowaniem i prognozowaniem

Planowanie finansowe nie może być utożsamiane z prognozowaniem, tj. z samym tylko przewidywaniem rozwoju sytuacji i wynikających z tego skutków. Prognozowanie stanowi jedynie jedną z wyjściowych podstaw do planowania, które z kolei powinno wyznaczać cele, jakie zamierza się osiągnąć a także metody i środki, jakie będą stosowane dla realizacji tych celów. Na przykład prognozy w sferze wielkości obrotów gotówkowych mogą określać przewidywane wpływy i wydatki oraz występujące nadwyżki i niedobory gotówki. Natomiast planowanie powinno uwzględniać także niezbędne działania, jakie będą podejmowane z góry w toku działalności w celu wyrównania okresowych niedoborów środków pieniężnych i uniknięcia stanu niewypłacalności oraz działania przewidujące korzystne zaangażowanie pojawiających się przejściowo nadwyżek gotówki.

Plan finansowy przedsiębiorstwa powinien być odpowiednio skoordynowany z planami działalności operacyjnej takimi jak plany produkcji, sprzedaży, zaopatrzenia itp. Jest to podstawowy warunek wzajemnej optymalizacji tych planów, a w rezultacie optymalizacji decyzji gospodarczych.

Zakres

planowania

finansowego

Zakres planowania finansowego obejmuje następujące, zasadnicze problemy:

— określanie wielkości zapotrzebowania na środki finansowe