Namiętności
ci. Niekiedy wywierają one istotny wpływ na całokształt zachowania się człowieka, prowadzą do podporządkowania im całej aktywności. Bardzo wysoki poziom aktywacji ośrodkowego układu nerwowego powoduje pogorszenie adekwatnej oceny sytuacji. Namiętność może także prowadzić do zawężenia poła świadomości, a zatem do zachowań przynoszących szkodę jednostce i jej otoczeniu. Opisu wielkich i niekiedy tragicznych namiętności ludzkich dostarcza literatura piękna (np. zazdrość o Desdemonę skłania Otella do zbrodni, miłość Wokulskiego do Izabeli rujnuje mu życie).
Trwałość emocji i uczuć
Określenie stopnia trwałości procesów emocjonalnych wydaje się ważne ze względu na ich rolę w regulacji zachowania. Emocje i uczucia mogą być krótkotrwałe, dotyczą wtedy jakiejś określonej sytuacji. Gdy sytuacja ta zmienia się — słabną lub zanikają.
W zatłoczonym i dusziiym autobusie .człowiek może być zły i niezadowolony, a gdy z niego wysiądzie i odetchnie świeżym powietrzem — złość mija.
i Przeżywanie uczuć silnych i długotrwałych łączy się z trwałym stosunkiem do przedmiotów, zjawisk i ludzi. Stosunek ten uwarunkowany jest nabytym doświadczeniem. Im człowiek jest dojrzalszy, tym trwalsze są jego uczucia.
Kierunki
rozwoju
uczuć
Małe dziecko przeżywa'emocje radości, smutku, gniewu, lęku, zadowolenia. Emocje te wywołane są przez proste bodźce, takie jak zachwianie równowagi, hałas, łagodne kołysanie, głód. W miarę nabywania doświadczenia rozszerza się zakres bodźców wywołujących doznania emocjonalne. Dziecko, naśladując reakcje emocjonalne dorosłych, uczy się wartościowania otaczającego go świata i przeżywania stosunku do ludzi, rzeczy i zjawisk