1
Większość tematów omawianych w tym rozdziale jest prawdopodobnie dobrze znana wielu czytelnikom. Celem tego rozdziału jest przypomnienie oznaczeń i faktów z elementarnej teorii liczb, których będziemy na bieżąco potrzebowali w naszej przyszłej pracy. Większość dowodów pominięto, ponieważ można je znaleźć w prawie każdym podstawowym podręczniku teorii liczb. Jeden temat, który będzie odgrywał kluczową rolę w dalszym ciągu - szacowanie liczby operacji na bitach potrzebnych do wykonania różnych zadań teorioliczbowych za pomocą komputera - nie znajduje się jeszcze w elementarnych podręcznikach teorii liczb. Zajmiemy się tym problemem bardziej szczegółowo, zwłaszcza w podrozdziale 1.1.
Liczby w różnych systemach pozycyjnych. Nieujemną liczbę całkowitą n zapisujemy przy podstawie b w postaci (d*_ 1d>ft-2-.d1dr0)ft, gdzie dk- lt dk-2, du d0 są cyframi, tzn. symbolami dla liczb całkowitych zawartych między 0 i b — 1; ten zapis oznacza, że n — dk-ktf~l + dk-2bk~z +... + dtb + d0. Jeśli pierwsza cyfra dk-1 nie jest zerem, to liczbę n nazywamy liczbą k-cyfrową w systemie pozycyjnym o podstawie b. Każda liczba zawarta między 1 i 6* jest liczbą Ar-cyfrową w systemie o podstawie b. Opuszczamy nawiasy i indeks w przypadku zwyczajnego systemu dziesiętnego (b = 10) oraz niekiedy także w innych przypadkach, jeśli wybór podstawy jasno wynika z kontekstu, zwłaszcza gdy używamy systemu dwójkowego (b = 2). Ponieważ czasem wygodnie jest używać podstaw innych niż 10, warto przyzwyczaić się do wykonywania działań arytmetycznych przy dowolnej podstawie i do przechodzenia od jednej podstawy do drugiej. Obejrzymy to teraz na kilku przykładach.
Uwagi:
(1) Ułamki też można rozwijać przy dowolnej podstawie, tzn. mogą one być przedstawiane w postaci (dk-\dk.2'‘'dyd0, d_yd_2-)b-