średnich w określonych okrągłych odległościach od początku krzywej lub o okrągłym pikietażu, to możemy luk Dodzielić na równe, chociaż nie okrągłe odcinki i dla nich odczytać z tablic kąty a bez interpolacji, podobnie jak w § ii pkt. a postąpiono dla współrzędnych prostokątnych.
Współrzędne punktów Si i St położonych na klotoidzie jednostkowej oraz inne dane wyjściowe dła tych punktów są podane na stronach tytułowych Tablic III i IV. Dane dla obranych puntów kontrolnych P znajdziemy w Tablicy I. W terenie wyznaczymy wszystkie te punkty w nawiązaniu do sieci poligonowej.
d) Tyczenie punktów pośrednich metodą wieloboku cięciw. Kąty zwrotu kolejnych cięciw możemy wyznaczyć z różnicy ich kierunków obliczonych wg wzoru (61). Kąt zwrotu pierwszej cięciwy przechodzącej przez początek układu jest równy kątowi biegunowemu on, który dla dostatecznie ma-
. Ti . *
łych cięciw wynosi ^, gdzie ri jest kątem zwrotu stycznej w punkcie Pi (rys. 22). Poczynając od punktu P, następne kąty zwrotu dla równych cięciw tworzą postęp arytmetyczny, którego pierwszy wyraz wynosi 2Tj i różnice również 2r,. Kąty zwrotu kolejnych cięciw przyjmują więc wartości:
Taką metodę tyczenia można zastosować nic tylko od początku układu, lecz również od dowolnego punktu, gdzie kąty zwrotu będziemy obliczać z wzorów
Kolejne kąty tworzą więc znów postęp arytmetyczny o tej samej różnicy
gdzie r, tak jak poprzednio, oznacza kąt zwrotu stycznej dla punktu klotoidy odległego od początku układu oij = AL.
Kąt zwrotu cięciw o nierównej długości ALX i d£a poprowadzonych z punktu .S obliczamy z wzoru
ba'
pośrednich
§ 13. Wyznaczanie strzałek i zagęszczania punktów
Strzałkę luku klotoidy, wystawiana w dowolnym punkcie cięciwy, obliczamy z wzoru
(68)
6a*
gdzie L oznacza długość luku klotoidy od punktu przegięcia do punktu, w którym wystawiono strzałkę, a L, i L, — długości luków do początku i końca cięciwy. Strzałkę dla odcinka łuku klotoidy B = 2 A L, wystawioną w środku cięciwy, znajdziemy z wzoru, który wynika z poprzedniego
(69)
AL' ■ L
2 a'
63