58
Czujniki prędkości obrotowej i prędkości jazdy Czujnik hallotronowy zapłonu tranzystorowego
Rysunek 2
Us - napięcie sygnału
Us- napięcie
szczytowe
tz - czasowy punkt
zapłonu
Rysunek 1
1 - magnes trwały
2 - uzwojenie indukcyjne
z rdzeniem
3 - zmieniająca się szczelina powietrzna
4 - wirnik
Charakterystyka (sygnał) indukcyjnego czujnika w rozdzielaczu zapłonu
Czas-
N
3
ząbkami wirnika i statora. Wraz z nią następuje zmiana strumienia magnetycznego, która indukuje w uzwojeniu cewki zmienne napięcie. Napięcie szczytowe ± U& jest proporcjonalne do prędkości obrotowej wirnika: od ok. 0,5 V przy małej prędkości do ok. 100 V przy prędkości największej. Częstotliwość / indukowanego napięcia zmiennego odpowiada liczbie z iskier zapłonowych w jednostce czasu (rys. 2) i wynosi
f = z nil
f- częstotliwość / liczba wyładowań iskrowych (min-1),
z - liczba cylindrów silnika, n - prędkość obrotowa silnika (obr/min).
Czujnik hallotronowy wyzwala zapłon w układzie tranzystorowym zapłonu TZ-H. Sygnał z czujnika Halla w aparacie zapłonowym odpowiada sygnałowi przerywacza klasycznego układu zapłonowego. W klasycznym układzie zapłonowym kąt zwarcia określa kształt krzywki, natomiast w układzie z czujnikiem Halla - szerokość przesłony czujnika.
Czujnik hallotronowy (rys. 1) jest umieszczony w aparacie zapłonowym. Jego bramka magnetyczna jest zamontowana na ruchomej płytce nośnej.
Układ Halla jest umieszczony na nośniku ceramicznym i wraz z magnetycznym prowadnikiem jest zatopiony w tworzywie sztucznym w celu ochrony przed wilgocią, zanieczyszczeniem oraz uszkodzeniami mechanicznymi. Magnetyczny prowadnik i wirnik przesłonowy są wykonane z magnetycznie miękkiego materiału. Liczba przesłon jest równa liczbie cylindrów. Szerokość b poszczególnych przesłon musi być dostosowana do maksymalnego kąta zwarcia konkretnego aparatu zapłonowego. Kąt zwarcia pozostaje stały podczas całego okresu użytkowania czujnika, wyeliminowano więc konieczność jego regulacji.
Gdy wałek rozdzielacza zapłonu się obraca, wówczas przesłony wirnika przemieszczają się względem szczeliny powietrznej bramki Halla: gdy szczelina nie jest przesłonięta, pole magnetyczne przenika szczelinę powietrzną (rys. 1). Gęstość strumienia magnetycznego wokół elementu Halla jest wówczas duża, a napięcie Halla osiąga maksimum. Czujnik jest włączony. Gdy przesłona zanurza się w szczelinę powietrzną, linie sił pola magnetycznego w przeważającej części przebiegają wokół przesłony, oddalając się od układu hallotronowego. Gęstość strumienia przy elemencie Halla zanika do wartości resztkowej, pochodzącej od pola rozproszenia.