74631 IMGF50 (2)

„Persona — pisze psycholog — to w mniejszym lub większym stopniu zniekształcony i zubożały autowizerunek. Persona powstaje wtedy, gdy jednostka usiłuje zaprzeczyć istnieniu pewnych swoich cech i impulsów, takich jak złość, upór, popęd płciowy, radość, wrogość, odwaga, agresja, ambicja, ciekawość, itp. Wypieranie się tych cech i impulsów nie powoduje jednak ich zaniku. Ponieważ są one realne, jednostka może tylko udawać, że przynależą do kogoś innego. A zatem koniec końców jednostka nie zaprzecza istnieniu tych cech i impulsów, a tylko przynosi tytuł własności na kogoś innego .

Zrozumienie tego procesu to uczynienie kroku naprzód w rozwoju własnej świadomości. To także — przynajmniej w części - pozbycie się konfliktów z samym sobą i z drugim człowiekiem. Prowadzą one do cierpienia, niezrównoważenia, niepokoju, często poczucia samotności, nieraz rozpaczy.

W stanie persony człowiek nie potrafi rozpoznawać wartości uniwersalnych. Ambicji, egoizmowi i frustracji towarzyszy niekiedy nuda i rutyna. Pojawiają się różne patologie, przestępczość, narkomania, przemoc i inne zachowania antyspołeczne^{1 2}.

„Na obecnym przełomie tysiącleci — pisze S. Wielgus - ludzkość, okłamywana przez miałki piasek fałszywych ideologii, przez różnych fałszywych mesjaszy oraz przez egzystencjalny materializm, konsumpcjonizm, irracjonalizm, relatywizm, hiperindywidualizm itd., miota się jak we mgle, poszukując wartości stałych i nienaruszalnych, na których mogłaby w sposób pewny i bezpieczny budować swój los i przyszłość następnych pokoleń. W hałasie i rozgardiaszu pełnej pychy i arogancji cywilizacji śmierci, szuka uporczywie, chociaż często w sposób zupełnie nieuświadomiony, sensu swojego istnienia, który traci odchodząc od Boga”³.

Nie uświadamiając wyżej wymienionych zagrożeń, człowiek współczesny przyzwyczaja się do takiego życia, nie chce go zrozumieć i zmienić, jest bezradny i nie ma siły, by to uczynić.

1

   K. Wilber, Niepodzielone. Wschodnie i zachodnie teorie rozwoju osobowości. Poznań 1996, s. 122.

2

   Por. S. P. Huntington, Zderzenie cywilizacji i nowy kształt ładu światowego, Warszawa 1998 oraz W. J. Cynarski, Proces globalizacji. Dialog kultur czy wartości?, Rzeszów 2002.

3

   S. Wielgus, Na skale budujemy nasz świat, Płock 2002. s. 5.