75989 stronas (2)

Przygotowanie wody

Dzisiaj istnieją już automatyczne dozowniki wody wapiennej, które z pewnością ułatwią nam pracę (patrz zdjęcie obok). Często łączy się je z urządzeniami do uzupełniania odparowanej wody, co gwarantuje nam ciągły i równomierny dopływ tego pierwiastka. Wbudowane w dozownik mieszadło odpowiada za dobre wymieszanie wodorotlenku wapniowego. Do zbiornika umieszczonego pod akwarium przelewa się tylko klarowna woda wapienna, która jest stąd przepompowywana do akwarium.

Według metody BALLINGA (1994), w pięciu litrach odmineralizowanej wody należy rozpuścić jedną łyżkę stołową dwuwo-dzianu chlorku wapniowego, a potem tę samą ilość wodorowęglanu sodowego. Roztwór ten można wykorzystywać do uzupełniania odparowanej wody, ale każdego dnia musi być przygotowywany od nowa. Produktem ubocznym tej reakcji jest sól kuchenna, która teoretycznie mogłaby spowodować zbytnie zasolenie wody w akwarium. Jednak zapobiegają temu i tak przecież konieczne, regularne wymiany wody.

Wszystkie metody utwardzania wody mają wpływ na jej jakość (np. na wartość pH, stężenie fosforanów) i dlatego można je stosować tylko przy jednoczesnej uważnej kontroli tych wskaźników (regularne pomiary wartości pH i poziomu fosforanów). W tym przypadku zasada „im więcej, tym lepiej” może mieć zgubne skutki. Jeśli już musimy używać wody o niskiej twardości węglanowej, to niezależnie od metody pozwalającej na jej ponowne utwardzenie, zawsze róbmy to powoli i stopniowo. Twardość rzędu 10°dH jest odpowiednia nawet dla bezkręgowców potrzebujących dużych ilości wapnia. BROCK-MANN (materiały sympozjum poświęconego wodzie morskiej w Lunen, 1997) doradza nawet akwarystom, by stosowali kilka metod równocześnie. Ma to pomóc w wyważeniu zalet i wad, jakie mają poszczególne metody.

73

Pierwiastki śladowe    Zestaw do automa

tycznego dozowania

Czasami można się spotkać z zaleceniem pierwiastków ślado-dostarczania wodzie w akwarium pierwiast- wych (Kólle-Zoo) ków śladowych. W zależności od potrzeb, można dzisiaj tego dokonać za pomocą specjalnych urządzeń dozujących. Najdroższe z nich mają zdolność do oddzielnego dawkowania poszczególnych pierwiastków śladowych. Zapobiega to zachodzeniu między nim niepożądanych reakcji chemicznych. W niektórych przypadkach (np. hodowli korali ma-dreporowych) może to być niezwykle przydatne. Jeżeli jednak regularnie przeprowadzamy wymiany wody, które obejmują co najmniej 10% całkowitej objętości zbiornika, to wraz z solanką dostarczymy do akwarium także i pierwiastki śladowe. A ponieważ w gotowych mieszankach soli często występują one w bardzo dużych stężeniach, możemy oszczędzić sobie poszukiwań dodatkowego źródła pierwiastków śladowych (patrz też podrozdział „Korale madreporowe”, strona 134).