4. Prowadzący informuje ohscnuiiorów, że ich zadaniem jest śledzenie komunikacji niewerbalnej w zespołach.®zostali członkowie zespołów nie powinni wiedzieć, co podlega obserwacji.
5. Pary dyskutują przez 10 minut na wybrany temat. W tym czasie Obserwatorzy robią notatki.
6. Kiedy zespoły ponownie utworzą jedną dużą grupę, prowadzący wyjawia prawdziwy cel ćwiczenia, dodając, że 65% informacji przekazuje się w sposób niewerbalny.
7. Obserwatorzy relacjonują członkom swoich zespołów ich zachowania niewerbalne.
Podsumowanie
Komunikacja bezsłowna jest niejednoznaczna - zachowania niewerbalne nie mają jedynych, ściśle określonych znaczeń.
Wmm&zeniu tyńi należy położyć nacisk na zachowania niewerbalne sprzyjające aktywnemu słuchaniu, a nie doszukiwać się znaczeń jye wszystkich zachowaniach niewerbalnych :W tym celu można zadać.. uczestnikom następujące pytania: ■
□ Czy zainteresowanie tym, co mówił partner, znajdowało wyraz w postawie i kontakcie wzrokowym?
□ W jaki sposób wyrażano brak zainteresowania?
□ Czy zdarzyły się zachowania, które rozpraszały partnera?
Materiały do dyskusji znajdują się w „Podstawowych wiadomościach o komunikacji niewerbalnej”.
Utrudnienia
Uczestnicy przeprowadzają rozmowy w parach przy następujących utrudnieniach:
- mają zamknięte oczy,
I nie wolno im wykonywać najmniejszych ruchów,
- zachowują kamienny wyraz twarzy,
- siedzą z rękami (Biżonymi nj plecy,
- siedzą Hwrócćni S śiebie plecami.
Podsumowanie
fma zakończenie ćwiczenia można zadać uczestnikom m.in. następujące pytania:
□ Czy trudno było porozumiewać się w takich warunkach?
□ Czy zachowania niewerbalne utrudniają, czy ułatwiają komunikację i dlaczego?
5-15