78048 Uczciwek122 (3)

(80+90%) z domieszką tlenków innych metali, po wypaleniu w temperaturze około 1100°C.

3.8.2. Dobór i instalowanie ograniczników przepiąć

Istotnym parametrem przy doborze odgromników jest ich napięciowy poziom ochrony U_p. Zgodnie z charakterystyką napięciowo-prądową poziom ten rośnie ze wzrostem ich znamionowego prądu wyładowczego I„, natomiast nieznacznie maleje ze wzrostem ich obciążalności energetycznej. Zatem wymaga się, aby poziom ten był skoordynowany z poziomem wytrzymałości chronionych urządzeń, przy czym ważnym parametrem jest tu odległość odgromnika od chronionego urządzenia. Aby nie dopuścić do zbyt dużego wzrostu napięcia, powinna być ona możliwie najmniejsza. Stąd też w sieciach krajowych niskiego napięcia zaleca się instalowanie odgromników w każdej stacji transformatorowej jak najbliżej transformatora i w każdej linii napowietrznej w odstępach nie większych niż 500 m. Ponadto odgromniki powinny być instalowane:

•    w miejscu uziemienia punktu neutralnego transformatora i przewodu ochronnego PE lub ochronno-neutralnego linii,

•    na końcach odcinka linii napowietrznej o długości większej niż 300 m i na obu krańcach linii kablowej,

•    na przyłączu dużych odbiorców i w pobliżu znacznego skupienia odbiorców mniejszych,

•    w liniach zasilających bezpośrednio instalacje odbiorcze w budynkach użyteczności publicznej, przeznaczonych dla dużej liczby osób (szkoły, szpitale, teatry, kina, muzea, świątynie, hotele itp),

•    w liniach zasilających bezpośrednio instalacje odbiorcze w budynkach przeznaczonych do gromadzenia znacznych ilości materiałów łatwopalnych lub wybuchowych oraz w budynkach, w których brak energii elektrycznej może powodować znaczne szkody, np. hodowla drobiu, suszarnie, zamrażałnie itp.,

•    przy aparaturze alarmowej, sygnalizacyjnej, sterującej oświetlenia ulicznego itp.

3.8.3. Ochrona odgromowa obiektów budowlanych

Wymagania dotyczące ochrony odgromowej obiektów budowlanych są określone w normie [45]. Jest to norma arkuszowa, w której postanowienia są zawarte w oddzielnych częściach, obejmujących zagadnienia podstawowe oraz problemy dotyczące ochrony specyficznych obiektów. Wymagania odnoszące się do ochrony odgromowej budynków mieszkalnych są podane w dwu pierwszych arkuszach normy: 01 - wymagania ogólne, 02 - ochrona podstawowa.

Budynki mieszkalne powinny mieć ochronę odgromową, jeżeli są to obiekty:

•    nie występujące w zwartej zabudowie, o wysokości powyżej 15 m i powierzchni większej niż 500 m²;

•    dla których - ze względu np. na rodzaj konstrukcji budynku (wykonanie z materiałów łatwo zapalnych), położenie w strefie o dużej gęstości wyładowań - istnieje średnie zagrożenie piorunowe.

•    Urządzenie (instalacja) piorunochronne składa się z następujących elementów':

•    zwodów, służących do bezpośredniego przyjęcia wyładowań atmosferycznych;

•    przewodów odprowadzających, służących do połączenia zwodów' z przewodami uziemiającymi;

•    przewodów uziemiających, łączących przewody odprowadzające z uziomem;

•    uziomu, który stanowią przedmioty metalowe ułożone w gruncie, zapewniające z nim połączenie elektryczne.

Instalacja piorunochronna ma zapewnić skuteczne odprowadzenie ładunków pochodzących od pioruna, przy czym powdnna być tak zbudowana, aby nie dopuścić do indukowania się niebezpiecznych napięć w obwodach metalowych, przede wszystkim w instalacji elektrycznej, jak również w instalacjach metalowych (ogrzewczych, wodociągowych, kanalizacyjnych, gazowych). W tym celu stosuje się odpowiednie środki ochrony wewnętrznej).

Postanowienia normy nakazują wykorzystywać jako zwody i przewody odprowadzające - elementy metalowa budynku, a jako

219