79095 Obraz (1597)

V22 Ocena przedsiębiorstwu nu rynku knpitulowyi:

analiza finansowa ma głównie charakter historyczny, a prezentowany w sprawo zdawczości obraz spółki to wynik stosowanej przez przedsiębiorstwo polityki bilansowej.

Od wielu lat w literaturze przedmiotu uważa się, że uzupełnieniem analizy fundamentalnej powinna się stać analiza techniczna, jednak słuszniejszy wydaje się pogląd, iż obie metody należy stosować oddzielnie — ich wyniki są wykorzystywane przy podejmowaniu jakościowo różnych decyzji. Ponadto twórcy analizy technicznej uważają, że właśnie ta metoda umożliwia opisanie tych zmian na giełdzie, które są niewytłumaczalne przy korzystaniu z analizy fundamentalnej.

Analiza techniczna jest metodą prognozowania przyszłych cen akcji na podstawie ich oceny w przeszłości, z uwzględnieniem wszystkich czynników, które miały lub mogą mieć wpływ na kształtowanie się ich podaży oraz popytu [Tarczyński, 1997]. Polega ona przede wszystkim na studiowaniu bieżących i poprzednich kursów akcji, liczby zawartych transakcji oraz różnych wskaźników giełdowych i pozagiełdowych, obrazujących zmiany popytu i podaży na giełdzie. Analiza techniczna jest oparta na następujących zasadach:

•    wartość rynkowa akcji jest określana przez zmiany popytu i podaży;

•    na wysokość kursu akcji wpływają czynniki racjonalne i irracjonalne;

•    ceny akcji ogólnie zmieniają się w trendzie, który utrzymuje się przez pewien czas;

•    zmiany w trendzie są powodowane przez zmiany popytu na akcje i podaży akcji;

•    wzorce zmian mają tendencję do powtarzalności, która umożliwia przewidywanie zmian w przyszłości;

•    zmiany w popycie i podaży można znaleźć w wykresach zmian cen akcji i wolumenu obrotów na rynku.

Podstawę analizy technicznej stanowią wykresy kursów akcji, wartości obrotu oraz wskaźniki techniczne.

Najlepszą ilustracją stanu rynku giełdowego są indeksy giełdowe¹. Są to wskaźniki stosowane na giełdach, opisujące tendencje występujące na tych giełdach oraz dające syntetyczny obraz rynku lub wybranych jego fragmentów.

Rynek giełdowy w Polsce jest opisywany m.in. przez Warszawski Indeks Giełdowy (WIG), stosowany do akcji notowanych na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie. Odzwierciedla on dochodowość inwestycji w akcje znajdujące się w obrocie na rynku podstawowym oraz obrazuje procentowe zmiany wartości rynkowej spółek notowanych na tym rynku. WIG należy do grupy indeksów łańcuchowych. Formuła jego obliczania polega na porównywaniu po danej sesji giełdowej bieżącej wartości rynkowej spółek (kapitalizacji giełdowej) z ich wartością na sesjach poprzednich. Wartość rynkową spółki oblicza się, mnożąc liczbę wyemitowanych przez nią akcji przez aktualną cenę rynkową. Wartość

Warszawskiego Indeksu Giełdowego (na sesji t) oblicza sic według następującego wzoru:

M,

WIG, = K,x —- X 1000,

M₍₎

gdzie:

/ty — bieżąca wartość rynkowa spółek giełdowych,

/ty>— wartość giełdowa spółek w dniu 16 kwietnia 1991 r. (na pierwszej sesji giełdowej),

K, — współczynnik korygujący (na pierwszej sesji wynosił 1).

Zastosowanie współczynnika korygującego ma na celu wyeliminowanie wpływu wypłaty dywidendy oraz wprowadzenia do obrotu na giełdzie nowych akcji na wartość giełdową spółek, a tym samym również na wielkość WIG-u, którą określają tylko rynkowa zmiany cen akcji notowanych spółek. Współczynnik korygujący jest obliczany następująco: gdzie: m, — skorygowana wartość kapitalizacji giełdowej.

W dniu 16 kwietnia 1991 r. (data bazowa indeksu) wartość rynkowa spółek wynosiła 571 400 min zł, natomiast wartość WIG-u 1000. Do końca 1992 r. WIG należał do grupy indeksów bazowych; był obliczany jako relacja zmiany średnich cen akcji notowanych na giełdzie. Obowiązująca od 1993 r. formuła obliczania WIG-u jest zgodna ze standardami Międzynarodowej Korporacji Finansowej (IFC). Na warszawskiej giełdzie są ponadto stosowane inne indeksy: Warszawski Indeks Giełdowy 20 (WIG-20), Warszawski Indeks Rynku Równoległego (WIRR).

11.2. Konstrukcja wskaźników zyskowności jednostkowej

Wskaźniki rynku kapitałowego (wskaźniki giełdowe) stanowią podstawę oceny efektywności spółek działających na giełdzie. Wśród tych wskaźników szczególnym zainteresowaniem cieszą się wskaźniki zyskowności jednostkowej, a więc takie, które oceniają efektywność spółek giełdowych na podstawie zysku.

W analizie finansowej zysk jest traktowany jako przedmiot wstępnej oceny przedsiębiorstwa na podstawie sprawozdań Finansowych oraz jako podstawa oceny rentowności gospodarowania (umieszcza się go w liczniku wskaźników rentowno ści). We wskaźnikach zyskowności jednostkowej bierze się jedynie pod uwagę zysk netto. Istotny jest ponadto fakt, że zysk netto może również występować w mianow niku wskaźników stosowanych w ocenie giełdowej.

1

Najpopularniejsze indeksy giełdowe na świecie to: indeks Dow Jonesa, Standard & Poor’s 500 w USA, CAC 40 we Francji, N1KKE1 w Japonii. DAX w Niemczech, FTSE 100 w Wielkiej Brytanii.