76593 Przechwytywanie w trybie pełnoekranowym 07 20090300 bmp

I> M<<Juail. 7łw«i hmtmiknwania mnowtgft. Wm£jwa 200? ISBN M7S-K5-OI-ISIS3-M, Oby WN PWN 2007

5.10. Media masowe a kultura ponowoczesna 145

1987; Grossberg 1989; Lewis 1992). Dawnych, uważanych za z istoty swojej „burżu-azyjnc", koncepcji jakości sztuki i treści poważnych nie da sic dłużej utrzymać, chyba że odwołując się do autorytetu.

Oto mocny zbiór idei, które wykraczają poza cel w postaci obrony tak niegdyś lekceważonej i traktowanej z góry ..kultury mas". Ib zupełnie nowa prezentac ja sytuacji. która pokonała kulturalnych krytyków po części ich własną bronią (np. roszczenie do wygłaszania sądów w imieniu mas). Swą siłę czerpie ona zarówno z prawdziwej przemiany wartości społecznych i przewartościowania kultury popularnej, jak i z prawdopodobnie prawdziwej rewolucji kulturowej w mediach masowych, która prowadzi w kierunku nowej estetyki. Telewizja i muzyka popularna stały się czołowymi sztukami naszych czasów i wykazały się ogromnym nowatorstwem i zdolnością do zmian.

Ideę ponowoczesności łatwiej scharakteryzować w kategoriach kulturowych niż społecznych, jako że wciąż dostrzegamy wspomniane charakterystyczne rysy społeczeństwa nowoczesnego. Być może są one nawet bardziej widoczne dziś, jeśli pomyśleć, w jakim stopniu światem rządzą globalne rynki finansowe, które działają zgodnie z żelazną i jednolitą logiką. Terminy „ponowoczcsność” i „postmodernizm" odnoszą się raczej do dominującego etosu czy też ducha epoki oraz do pewnych tendencji estetycznych i kulturowych. Thomas Docherty (1998) interpretuje filozofię kulturalną i społeczną postmodernizmu jako reakcję na weryfikac ję aspiracji rewolucyjnych po roku 19G8, które z kolei opierały się na przesłankach końca kapitalizmu oraz narodzin nowej utopii. Marzenie to brało swój początek z idei postępu materialnego, rozumu i oświecenia, które legły u samych podstaw społeczeństwa nowoczesnego.

/ tego punktu widzenia ponowoczesność oznacza odwrót od ideologii politycznej. kres wiary w idole nauki i rozumu. To właśnie kształtuje współczesny Zeitgcist (duch czasów) w tym sensie, że nie ma już żadnych wspólnych przekonań ani wartości. pojawia się natomiast tendencja do hedonizmu, indywidualizmu i życia chwilą obecną. Zgadza się to z inną powszechnie przywoływaną charakterystyką postmodernizmu autorstwa Jean-Franęois Lyotarda (1997) o tyle, że nie ma już żadnej wielkiej nanaeji, żadnych ram dla organizacji czy wyjaśnienia ani też żadnego centralnego projektu ludzkości. Estetyka kulturalna postmodernizmu mieści w sobie odrzucenie tradycji i poszukiwanie nowości, inwencji, chwilowej przyjemności, nostalgię, skłonność do zabawy, pastiszu i niespójności. Jameson (1981) określa postmodernizm jako ..logikę kulturową późnego kapitalizmu", nawet jeśli nie ma w nim żadnej logiki. Gitlin (1989) twierdzi, że postmodernizm jest specyficzny dla Ameryki Północnej i przejął wiele rysów kultury amery kańskiej.

Lawrence Grossberg, Ellen Wartella i D. Charles Whitney (1998) kojarzą postmodernizm przede wszystkim z ogólnym procesem komercjalizacji. Z pewnością etos postmodernizmu sprzyja komercji bardziej niż poprzednie perspektywy kulturowe, ponieważ opozycja antykapitalistyczna została osłabiona, a komercję można postrzegać jako reakcję na potrzeby konsumenta lub aktywną promocję zmian mody, stylu i pro-l