79651 IMG�03

3.    Ocenę rozpoczynasz, gdy tylko dziecko wejdzie do pokoju. Obserwujesz wygląd dziecka, jak się porusza, jak chodzi, czy i jak patrzy na ciebie i na zabawki, jak reaguje na nowe otoczenie, jakie są jego relacje z rodzicami. Czy dziecko mówi? Na jakim poziomie jest jego mowa?

4.    Wielu informacji na temat funkcjonowania dziecka może ci dostarczyć obserwacja jego zabawy - jak się bawi i jakimi zabawkami. Dzięki takiej obserwacji, nawet bez stosowania formalnych testów, możesz określić, czy dziecko ma dyspraksję (deficyt w zakresie planowania mo-torycznego), czy ma zaburzenia koordynacji wzrokowo-ruchowej, czy jest nadwrażliwe na dotyk, jak przedstawia się jego zdolność do samoobsługi, czy ma zaburzenia związane z układem przedsionkowym (z odbiorem działania siły grawitacji). Możesz także w przybliżeniu określić na poziomie jakiego wieku kształtuje się rozwój umysłowy dziecka i jego rozwój fizyczny, a to dzięki obserwacji tego, jakie zabawki wybiera, jak nimi manipuluje i jakie zabawki je cieszą.

5.    Jakie sprawności rozwojowe dziecko opanowało? Co potrafi zrobić samodzielnie? Czy jego osiągnięcia są odpowiednie do jego wieku?

6.    Zapytaj rodziców, jakiej pomocy pragną dla swojego dziecka. Co niepokoi ich najbardziej, a co nieco mniej? Jakie są podstawowe problemy? W zakresie jakich deficytów chcieliby uzyskać poprawę tak szybko, jak tylko to jest możliwe? Następnie określ, w jaki sposób ty (lub inny profesjonalista) możesz wyjść naprzeciw tym potrzebom.

7.    Zapytaj rodziców, jak wygląda typowy dzień ich dziecka. Spróbuj uzyskać informacje na temat domowego i szkolnego otoczenia dziecka. Czy jest ciche, czy hałaśliwe, czy dziecko przebywa w tłoku, czy warunki, w jakich dziecko przebywa, sprzyjają rozwojowi i uczeniu się? Czy są jakieś przeszkody i dlaczego?

8.    Obserwacja Kliniczna: oprócz powyższych obserwacji, postaraj się przeprowadzić Obserwację Kliniczną SI. W zależności od współpracy dziecka i jego możliwości uzyskasz mniej lub więcej informacji. Mimo wszystko sporo już dowiedziałeś się o dziecku uważnie obserwując jego ruchy, mowę, sposób zabawy. Jeżeli dziecko nie jest w stanie zareagować czy wykonać prób odpowiednich dla jego wieku, to fakt ten sam w sobie mówi o tym, że dziecko ma deficyt w danym zakresie.

9.    Standaryzowane testy mogą okazać się niewykonalne. Jeżeli kilkakrotnie próbujesz podać dziecku polecenie i powtarzasz próby testowe, a ono wydaje się nie rozumieć, o co chodzi i nie reaguje tak jak powinno.

130