81058 strona (133)

1.    Narząd ruchu.

Przewlekłe bólowe zmiany okołostawowe i innych tkanek miękkich narządu ruchu, jak zespół bolesnego barku w każdym okresie, zapalenie pochewek ścięgni-stych i ścięgien, myalgie, zespoły bólowe przykręgosłupowe i inne. Zapalenia wysiękowe stawów z przewlekłym zapaleniem maziówki. Pourazowe i pooperacyjne zmiany w zakresie tkanek miękkich narządu ruchu z bólami, ograniczeniami ruchomości i przykurczami.

Najczęściej stosuje się diatermie przy objawach bólowych w chorobie zwyrodnieniowej stawów, we wszystkich okresach, także gdy proces zwyrodnieniowy wiąże się ze stanem zapalnym.

Stosuje się dawki III i IV, czas zabiegu od 15 do 20 min, co dzień lub przy dłuższej kuracji i słabszych objawach - co drugi dzień.

2.    Narząd rodny i moczowy.

Przewlekłe zapalenia przydatków, jajowodów i przymacicza. Zapalenie ostre i przewlekłe stercza, przewlekłe zapalenia najądrzy, stany po operacjach narządu rodnego z bólami. W okresie ostrym stosuje się dawkę II lub III, czas zabiegu 5-15 min, 1 lub 2 razy dziennie. W okresie przewlekłym stosuje się dawkę III i IV, od 1 5 do 30 min, raz dziennie lub co drugi dzień.

Przewlekłe nieswoiste nieżyty miedniczek nerkowych, moczowodów i pęcherza, stany spastyczne dróg moczowych towarzyszące infekcjom i(lub) kamicy nerkowej. Dawki jak wyżej.

3.    Przewód pokarmowy.

Bóle związane ze spastycznymi stanami przewodu pokarmowego i dróg żółciowych, jak: skurcze przełyku, kolki żołądkowe, jelitowe i żółciowe, przewlekłe nieżyty dróg żółciowych i jelita grubego, skurczowy i śluzowy nieżyt jelita grubego. Dawki jak wyżej.

4.    Zaburzenia ukrwienia kończyn.

We wczesnych okresach chromania przestankowego zaleca się zabiegi wzdłuż całej kończyny od uda do stopy. Dawki I lub II, czas zabiegu 10-15 min, co dzień lub co drugi dzień. Dawki mniejsze niż w innych schorzeniach, aby uniknąć przegrzewania.

5.    Choroby skóry.

Nagrzewanie diatermią krótkofalową o emisji ciągłej najlepiej absorbowane jest w skórze i tkance podskórnej. Dobre wyniki uzyskuje się w leczeniu ropni skóry i tkanki podskórnej, zanokcicy, czyraków, w ostrym i przewlekłym zapaleniu sutków z jednoczesnym stosowaniem antybiotyków lub bez nich, dla pobudzenia niedostatecznego wydzielania pokarmu (osłabiona laktacja). Nagrzewanie można stosować przed zabiegiem chirurgicznym i po wygojeniu rany operacyjnej. Stosuje się dawkę II lub III, czas zabiegu od 10 do 20 min, co dzień lub dwa razy dziennie. Zabieg na świeże rany i ubytki tkankowe może spowodować krwawienia.

Przed wprowadzeniem antybiotyków stosowano diatermię na ropnie płuc i opłucnej.

6.    Hipertermia miejscowa w chorobie nowotworowej.

Tkankę nowotworową niszczy przegrzanie nie tylko w postaci hipertermii ogólnej, lecz także w postaci hipertermii miejscowej. Do takiego postępowania jest szczególnie predysponowane promieniowanie diatermii krótko- i mikrofalowej. Rozróżnia się przegrzewania powierzchowne (w nowotworach skóry, nosa i innych

133