Ryzyko kursowe 281
opłacalności transakcji importowych. Sprzyjała ona również dodatkowym korzyściom przy spłacie zobowiązań zobowiązań zaciąganych w obcych walutach, aie wpływała jednocześnie niekorzystnie na przychody z tytułu inkasa należności zagranicznych. Dodajmy, że stopa oprocentowania kredytów zlotowych była wysoka i oscylowała wokół 30% w skali rocznej.
Przedsiębiorstwo dążące do ustrzeżenia się przed ryzykiem z tytułu strat wywołanych zmianą kursów walutowych, zwłaszcza spowodowanych większymi wahaniami wartości waluty krajowej, powinno przede wszystkim ustalić, jakie waluty należałoby preferować, już w trakcie negocjowania warunków kontraktu z partnerem zagranicznym. Rozwiązaniem korzystnym dla firmy byłoby uwzględnienie w kontraktach powodujących powstanie:
— należności (np. z tytułu eksportu) — walut „silnych”, których kurs w walucie krajowej wzrasta stosunkowo wysoko i przewiduje się utrzymanie tej rosnącej tendencji w przyszłości;
— zobowiązań (np. z tytułu importu) — walut „słabych”, których kursy w stosunku do waluty krajowej obniżają się, względnie rosną wolniej niż innych walut, a zwłaszcza znacznie wolniej niż wynosi inflacja.
- Przykład 71 -
Firma nabywa surowce i produkty chemiczne we Włoszech, regulując zobowiązania w lirach. Otrzymana za dostawę faktura opiewa na sumę 50 min lirów z terminem zapłaty w ciągu 90 dni. Kurs sprzedaży lira w dniu otrzymania faktury wynosił 0,2160 zł za 100 lirów. W tym samym dniu wystawiono fakturę odbiorcy w RFN na kwotę 52 000 DEM, przy czym kurs tej waluty wynosił 1 DEM = 2,1358 zł. Termin zapłaty faktury upływa po 90 dniach od jej daty.
W ciągu trzech miesięcy postępowała stopniowo dewaluacja złotego, w wyniku której kurs 100 lirów zwiększył się do 0,2182 zł, tj. o 1,0% a marki RFN do 2,1998 zł, tj. o 3,0%.
Przy tych założeniach operacje związane z dokonaniem rozliczeń z partnerami zagranicznymi przedstawiają się następująco:
— równowartość faktury dostawcy włoskiego w dniu jej otrzymania:
50 000 000x0,2160:100 = 108 000 zł