82509 strona (76)

tyczne skanowanie za pomocą urządzenia przesuwającego odpowiednio ukształtowaną wiązkę pl po polu zabiegowym.

Zabiegi głowicą ustaloną w jednym punkcie (stabilne) są nazywane techniką punktową. Wybiera się jeden lub więcej punktów, które wydają się najbardziej odpowiednie do wygaszania procesu chorobowego; mogą to byó punkty spustowe, ewentualnie akupunkturowe. Kieruje się na nie wyznaczoną dawkę promieniowania, przyjmując, że znajdzie ono drogę do tkanek chorych. Dawkę pl oblicza się w | na punkt, co jest prostsze niż obliczanie gęstos'ci powierzchniowej potrzebnej do skanowania. Dzięki temu technika punktowa zyskuje popularność, ale jej skuteczność w stosunku do skaningu może być mniejsza.

3. Zabiegi przy użyciu wiązki skupionej i rozproszonej.

Wiązka skupiona ma zwykle średnicę kilku milimetrów i znaczną gęstość mocy (do 500 mW/crrr); stosuje się ją w zabiegach punktowych i ruchomych. Wiązkę roz-ogniskowaną lub ze źródła wielopunktowego, zwykle o małej gęstości powierzchniowej (od 0,01 do 1 mW/cm²), wykorzystuje się w zabiegach obejmujących większą powierzchnię skóry.

Promienie powinny być skierowane prostopadle do powierzchni pola zabiegowego. Ukośne padanie promieni na skórę poszerza pole, lecz naświetlanie jest nierównomierne.

Przy zabiegach obowiązują przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy. Pl może być szkodliwe dla oczu. Zarówno pacjent, jak i terapeuta powinni wkładać okulary ze szkłami nieprzenikliwymi dla pl. Aparat powinien być zabezpieczony przed uruchomieniem przez osoby niepowołane. Do tego celu służy zamek z kluczykiem przechowywanym przez osobę odpowiadającą za bezpieczeństwo. Przy laserach większej mocy, stosowanych w chirurgii, obowiązują specjalne środki ostrożności i przepisy ochronne, np. stosowanie specjalnego znaku na drzwiach pomieszczenia, w którym pracuje laser, wentylacji itp.

Obowiązkiem osób stosujących laseroterapię jest dokładne zapoznanie się z używanym aparatem, szczegółowe przestudiowanie instrukcji obsługi i dokładne przestrzeganie zaleceń producenta.

Wskazania

Wskazania do laseroterapii biostymulacyjnej są liczne i do końca nie poznane.

W wielu publikacjach opisane jest działanie przeciwbólowe. Promieniowanie laserowe zyskało sobie nawet angielską nazwę painkiller, co dosłownie znaczy „zabójca bólu". Szczególnie podatne na laseroterapię są bóle przewlekłe. Dobre wyniki opisywane są także w bólach towarzyszących ostrym procesom chorobowym. Najwięcej autorów donosi o dobrych efektach w zespołach bólowych kręgosłupa i w neuralgiach. Podobne rezultaty uzyskiwane są w ostrych i przewlekłych zespołach bólowych po urazach narządu ruchu, po operacjach i w chorobach pochodzenia neurologicznego ze skurczowymi stanami mięśni. Stosuje się gęstość mocy od 0,5 do 2 J/cm² lub od 1 do 8 J na punkt.

Dobre efekty uzyskuje się w stanach wymagających pobudzenia gojenia ubytków tkankowych i procesów regeneracyjnych. Korzystne wyniki uzyskuje się w leczeniu zespołu Sudecka i innych stanów pourazowych. Szczególnie wiele doniesień dotyczy laseroterapii stosowanej w chorobie zwyrodnieniowej stawów i gośćcu tkanek mięk-

76