272
MI5TRZ 5MITH I AMIOŁ
duchowym letargu. Przodującą pod tym względem przez wiele lat była polityczna filozofia, która narodziła się w dziewiętnastowiecznych Niemczech. Mam tu oczywiście na myśli ideologię „komunizmu" będącą interesującą mieszaniną apokaliptyzmu, materializmu i protestanckiej etyki pracy, która była znaczącą siłą napędową dwu dziestego wieku.
i O) ierwsza Rewolucja Francuska (1789) zapoczątkowała długą serię powstań we Francji. Nowy książę Orleanu, Ludwik-Filip, był aołową postacią rewolty i/n-wca 1830 roku, która osadziła go na tronie Francji jako władcę monarchii konstytucyjnej. Asystował mu w tym markiz de La Fayette. Kolejnym ważnym i • >|'In/nikiem Ludwika-Filipa był Ludwik-August Blanqui, odznaczony przez nowy • r,|il /a zasługi oddane rewolucji z 1830 roku.
Ill.inqui był aktywnym rewolucjonistą jeszcze długo po roku 1830 i przewodził llugirj serii powstań. Według Juliusa Braunthala, autora książki Historia Między-•uiioildwki „Blanqui był inspiratorem wszystkich powstań w Paryżu począwszy od tuku 1839 aż do Komuny Paiyskiej'w roku 1871".2
I'l.mqui był członkiem sieci tajnych stowarzyszeń francuskich, które organizowały ifwolucje. Prawie wszystkie one były odroślami Bractwa opartymi na jego wzorcach • g.iiil/acyjnych. Każde z nich pełniło inną funkcję i głosiło inną ideologię, której i • Irm było pozyskiwanie ludzi dla sprawy rewolucji. Mimo iż rewolucyjne stowarzy-iii m,i różniły się czasami ideologią i taktyką działania, miały jeden wspólny cel: lujiiowadzenie do wybuchu rewolucji. Wielu rewolucyjnych przywódców często >* ilr/.iło do kilku z nich jednocześnie.
Irdną / najbardziej prężnych tajnych francuskich grup rewolucyjnych było Stowa-■ ń wenie Pór Roku, którego współprzywódcą był Blanqui. Utworzono je vvyłącznie do "i pnowania i propagowania politycznej konspiracji. Jedną ze współpracujących
‘ Kuiinina Paryska była grupą rewolucyjną, która rządziła Paryżem od 1S marca do 28 maja l«/| mkii
IiiIiiin Hraundial (angielski przekład H. Collins i K. Mitchell), Historyo/the International. vol. 1 • • • 1914), Frederick A. Praeger, Nowy Jork, 1967, str. 46.
ni Bogowie Edenu 273