83103 SAMc46

liki i	MAMO IRlOfl 1
		i .1---
t rte	cmńtcir	'ifijjfi /fi

rJF _ _m0Ką jedyni** gritiznlcy (mi

_n* rozumiejący Ujemnego, „zbawczego j^**su izileńitwi Chryituiowego. Łjtać nad

M «l«^helny ^2 pr^woSą?

£ ySoT* W, kto interesuje się hiitorif fJJL, Chrystusowego, może z tej pracy wynieść mało ją to bowiem rozdziały z fenomenologii 2iwi Chrystusowego, próby wyjaśnienia pewnych Tmo zjawiska, które wydają mi się istotne: widowi* ctf szaleństwa Chrystusowego i zawarte w nim ele* dy atestu Za materiał do pracy posłużyły żywoty inny materiał nie istnieje. Hagiografia gYiliił idealny typ jurodiwego. Właśnie o nim będzie Dramat szaleństwa Chrystusowego, któremu po* nęcona jest niniejsza praca, rozgrywa się nie tyle na jjcach i placach przed cerkwiami staroruskich wint, ile a stronicach żywotów.

brzri

byM iej.^ ce*i

M

laM

rdffl

i

liwh

in

Czyją podstawy, aby szaleństwo Chrystusowe zaliczać dobiegom widowisk? Są, i to zupełnie wystarczające. Hagiografowie uporczywie podkreślają, że jurodiwy sami oa sam ze sobą nie jest jurodiwym: „We dnie bowiem )® jurodiwy chodzif, w nocy zaś bez snu przebywał h i modli! się nieustannie do Pana Boga (...) W nocy ani trochę spokoju nie zaznawał, ale po mieście i po wszy-ukich cerkwiach Bożych chodził i modlił się do Pana ze Izami obfitymi. Nazajutrz zaś znowu na cały dzień (...) wy» I chodził na ulice miasta i w sprośności przebywał"*. Jtgj to stereotyp wędrujący z żywotu do żywotu. Nocą mec Chrystusowy modli się, przy ludziach - nigdy. Ajfl ranią U jest używana zarówno w etykietalnych, jdj^^ dokumentalnie uwiarygodnionych opowieściach o stwie Chrystusowym.

W końcu XVII wieku ułożony został krótki żywoi lyma Moskiewskiego, który - zgodnie z legendąj| współczesnym wielkiego księcia Wasilija Wa Ciennezo Autor żywotu, który pisał go z oka