Plantokonturogram, czyli ślad postawiony przez bosą stopę na papierze wykazuje ubytek od strony
przyśrodkowej.
Stopa małego dziecka różni się od stopy dorosłego człowieka. Stopa dziecka ma obfitą podściółkę tłuszczową, słabe mięśnie, a co za tym idzie sklepienie nieznacznie zarysowane przez co sprawia wrażenie płaskiej. W okresie ok. 3-4 r. życia tego stanu nie można uważać za wadę. Dopiero od 4 r.ż. stopniowo zanikają poduszeczki tłuszczu odsłaniając w widoczny sposób łukowatą konstrukcję
3 stopa plaska- najczęściej, obniżenie podłużnego sklepienia stopy;
4 stopa plasko-koślawa- przy koślawości stopy pięta ulega skręceniu na zewnątrz i opiera się o podłoże brzegiem przyśrodkowym; dziecko z wadą tego typu zdziera obcasy po stronie wewnętrznej;
5 stopa szpotawa- skręcanie pięty do wewnątrz i oparcie jej na krawędzi zewnętrznej; dziecko z wadą tego typu zdziera obcasy po stronie zewnętrznej;
6 stopa wydrążona - pogłębienie wydrążenia stopy w odcinku między guzem piętowym a głowami kości śródstopia i równoczesnym skróceniu tego odcinka;
7 stopa płaska poprzeczna- obniżenie kości śródstopia i spłaszczenie łuku poprzecznego przedniego.
PALCE STÓP
8 Paluch koślawy - odchylenie palucha ku stronie zewnętrznej (bocznej);
9 Paluch sztywny - sztywność stawu śródstopnopaliczkowego palucha najczęściej w zgięciu podeszwowym;
10 Palce mioteczkowate - kątowe zgięci stawu międzypaliczkowego.
1. Choroby:
przewlekle schorzenia układu oddechowego,
choroby ukl. krążenia,
choroby ukł. kostno-stawowego.
wady słuchu,
wady wzroku.
2. Złe warunki bytowe i higieniczne (niedożywienie, zmęczenie, brak snu).
3. Brak ruchu, tryb życia (siedzący tryb pracy).
4. Zaburzenia psychiczne, nerwowość.
5. Przyswojenie wadliwego „poczucia postawy” (tzw. nawyku postawy ).
6. Wady wrodzone np.: klatka piersiowa lejkowata (szewska), klatka piersiowa kurza lub wysokie ustawienie łopatki (ch.Sprengla).
długotrwale stanie związane z niektórymi zawodami ( fryzjer, stomatolog),
nadmierne obciążanie stóp przy otyłości.
przeciążanie jednej stopy na skutek oszczędzania drugiej.
Pacjent stoi prosto, swobodnie i równo obciąża obie kkd.
ustawienie głowy, barków, łopatek, miednicy,
pion z C7 powinien przechodzić wzdłuż wyrostków kolczystych wszystkich kręgów i przechodzić przez szczelinę międzypośladkową.
Profil:
oceniamy krzywizny fizjologiczne.
oceniamy położenie stawów barkowych, biodrowych, kolanowych i stóp puszczając pion z otworu słuchowego zewnętrznego.
Przód:
szukamy zniekształceń kl. piersiowej: mostka, kolan, stóp, sprawdzamy długość kkd.
I. Usunięcie przyczyny.
II. Gimnastyka wyrównawcza - u osób u których wystąpiły już przykurcze i osłabienie mm. na skutek długo trwającej wady postawy; ma ona na celu wyrównanie i poprawienie sprawności narządów, wyrobienie „poczucia dobrej postawy”, tj. zdolności samodzielnego utrzymywania i zachowania w ciągu całego dnia dobrej postawy