86212 Kościół8

Myśl /budowania „Domu Bożego" zrodziła się w okolicznościach sprzyjających Narodowi Wybranemu Izraelici pod wodzą króla Dawida zdobyli Jerozolimę, zadając dotkliwą klęskę Filistynom - swoim odwiecznym wrogom. Spełniły się tym samym prorockie zapowiedzi potęgi Królestwa Dawidowego. Aktem wielkiego tryumfu okazało się sprowadzenie Arki Przymierza do Jerozolimy. Odtąd Jerozolima stała się „miastem świętym” - symbolem doskonalej wspólnoty Boga ze swoim Narodem Wybranym. Jednak Arka zajmowała w nim nadal miejsce tułacza - w namiocie - gdy tym czasem król Dawid osiadł w wytwornym pałacu. Ten stan budził w królu pragnienie wzniesienia świątyni, godnej miejsca obecności Boga wśród swojego ludu. Spełnienie tego zamiaru dokonało się już z udziałem samego Boga. To On przyjmując zamiar Króla Dawida, nadał mu kształt spełnionej obietnicy. Paradoksalnie - jej wypełnienie nie stało się jednak bezpośrednim udziałem Dawida, ale dokonało się dopiero za sprawą jego syna Salomona.

SACRUM I PROFANUM - WIEŻA BABEL

Archetyp Świątyni Jerozolimskiej ilustruje znamienny rys, podkreślający uniwersalną naturę miejsca świętego. To miejsce - przy swym jednoznacznie kultowym charakterze * stało się centrotwórczym ośrodkiem wielofunkcyjnego układu urbanistycznego. Wokół niego skupiały się różnorodne formy życia codziennego społeczności Izraela ¹⁹. Świątynia Jerozolimska była przede wszystkim jedynym „Domem Boga Izraela”, gdzie oddawano mu cześć w modlitwie i nieustających ofiarach. Do tego miejsca zmierzały rzesze pielgrzymujących Żydów. Stawała

karmazyn, bisior i sierść kozią; baranie skóry barwione na czerwono i skóry delfinów oraz drzewo akacjowe; oliwę do świecznika, wonności do wyrobu oleju namaszczenia i pachnących kadzideł; kamienie onyksowe i inne drogie kamienie dla ozdobienia efodu i pękł orał u " [Wj 25, 1-7.]

Również precyzyjnie brzmi wola Boga, odnosząca się do materialnego kształtu Przybytku i trybu jego wznoszenia:

„budowę zaś przybytku i robotę wszelkich jego sprzętów wykonacie dokładnie według tego, co ci ukażę. " [Wj 25, 9.]

¹⁹ W świecie antycznym świątynie wchodziły w rozległe założenia miejskich rynków (greckie agory i rzymskie fora) skupiające poza nimi obiekty służące sprawowaniu władzy i funkcjom

0    charakterze kulturalnym, sportowym, handlowym. Centrum starożytnego Rzymu było rozległym założeniem forów, służących Rzymianom jako miejsca różnorodnych zgromadzeń religijnych

1    świeckich. Obok - co najmniej kilkunastu świątyń - znajdowały się bazyliki, w których odbywały się między innymi debaty sądowe. Przykładowo w najbliższym sąsiedztwie gmachu posiedzeń senatu (Curia Hostilia) wznosiła się Świątynia Wenus i Bazylika Emilu. Zaś budynek tabuianum, czyli archiwum, gdzie przechowywano dokumenty wagi państwowej, stał w towarzystwie Świątyni Wespazjana i Świątyni Zgody.