86215 Scan10038 (4)

postałe błędy naszego dyslektyka możemy z grubsza schema-podzielić na wzrokowe i słuchowe.

/ dyslektyczne typu wzrokowego to:

Kadliwe odtwarzanie kształtu liter (np. mylenie m — n, o — a, W- ł, u - y, u — w, ri - r), zniekształcanie lub zapominanie Jku:

Nieprawidłowe odtwarzanie położenia liter w przestrzeni (myle-g - b - p, m - w, n - u, n - z, 3 - E, pismo zwierciadlane, kolejności liter, przy czym ta ostatnia może mieć zarówno Kier wzrokowy, jak i słuchowy); pomijanie znaków diakrytycznych, tj. kropek, ogonków, kresek, fczym np. w wyrazach „wzięły (wzięły)', książę (książę)” ma to jże słuchowe.

iy typu słuchowego to:

Nieprawidłowy zapis zdania (Łączenie i rozdzielanie wyrazów, mńesie, stam tąć);

wadliwy zapis wyrazów (opuszczanie, dodawanie, podwajanie, "pawianie liter i sylab, wyrazy bezsensowne, np. rbak (rybak), kli-fcient), Jje (je), kraktor (traktor), korolowy (kolorowy), dzbo

Btprawidłowy zapis głosek - mylenie liter oznaczających głoski "Nne fonetycznie: p — b, k — g, t - d, f - w, s - z, ć — dź, ś - ź, Sfz - ż, c - dz, cz - dż, dsz - trz (np.: brycz, brydżka, czcina, trzte-■feeez/ro/e), i - j (np.: radjo, lińja, obiast-objazd); u -1 (np. nałuka, ^xa, ałtd), nieprawidłowe zmiękczanie (np.: źm&, ćftna,jeśfeńi-firn oraz samogłoski nosowe ą - ę mylone z połączeniami literowy->om. on, em, en, oł, eł (np.: kąpot, kąserwa, w końcie, kompiel, sęs, pentla, chcoł - chcą, jełzor - jęzor).

Kkzywiście podział na błędy typu słuchowego i wzrokowego jest du-ł uproszczeniem. Dziecko nie musi bezbłędnie różnicować słuchowi-), żeby napisać lekcja a nie lekcia. Wystarczy, że zapamięta wzro-fewo prawidłową pisownię. Ale gdy, zwłaszcza w początkowej fazie ^ki czytania i pisania, nie dokonuje subtelnych różnicowań słuchowych. wówczas uczy się pisowni rodzimego języka tak jak chińskiego, tf jakichś niezrozumiałych szyfrów. A taka wiedza, nie poparta skoja-Keniami, szybko wyparowuje. W dodatku w języku polskim w bardzo

35