87197 skanuj0006 (328)

_____ —----* v^^jxjlj.uxxvs u* oicuiuuincnycznic wyiiczo-

nych ilości bromianu i bromku (1:2) oraz nadmiaru kwasu solnego (na 1 litr 1 n roztworu — ¹j₆ gez. KBr0₃, ^x/₃ gez. KBr). Miano tego roztworu ustalono jodome-trycznie. Do oznaczeń używano roztwór chlorku bromu w nadmiarze, który następnie oznaczano jodometrycznie, albo miareczkowano nim bezpośrednio wobec p-etoksychryzoidyny jako wskaźnika [155]. Metodę tę udało się zastosować do oznaczenia substancji redukujących, które pod wpływem bromu utleniają się bardzo powoli lub nie ilościowo, np. nienasycone aldehydy [145], hydroksyloamina [142], podfosfóryn sodowy [135]. Oznaczono w ten sposób również kwas maleinowy i fumarowy [152], które w innych warunkach w wyniku przeszkód sterycznych nie są w ogóle zdolne do przyłączenia wolnego bromu. Również przy reakcji podstawiania chlorkiem bromu związków aromatycznych (fenol, krezole, kwas salicylowy, nitrofenole) [143, 147, 151, 153,] stwierdzono znacznie większą szybkość reakcji niż przy podstawianiu bromem pierwiastkowym.

ALKACYMETRIA W ŚRODOWISKU IMIĘ WODNYM

Metoda oznaczeń alkacymetrycznych w środowisku niewodnym może być stosowana do związków nieorganicznych, jak i organicznych. Jednakże szczególne zainteresowanie tą metodą wiąże się z trudnościami, jakie napotyka się przy oznaczaniu większości związków organicznych w środowisku wodnym z powodu ich słabego charak-