w ich wnętrzu zasadochłonne ziarenka i siateczka. Ilość retikulocytów wzrasta, gdy dochodzi do wzmożonej erytropoezy w szpiku (pobudzenie odnowy erytrocytów) np po krwotoku
Są to komórki o charakterystycznych jądrach podzielonych na kilka segmentów (od 2 do 4 połączonych ze sobą piatów) i średnicy około 12 mikrometrów. Formy młode tych komórek mają jądro niepodzielone, w postaci zgiętej pałeczki. Ilość takich pałeczkowatych form wzrasta przy nasilonej granulopoezie w szpiku np. w stanach zapalnych (odmłodzenie obrazu krwi-przesunięcie w lewo). Dojrzałe neutrofile mają jasną cytoplazmę i drobne ziarnistości.
Bazofil to komórka, którą najtrudniej jest znaleźć w preparacie (1 bazofil przypada na około 200 leukocytów) choć ma bardzo charakterystyczne ciemnofioletowe ziarnistości w cytoplazmie. Ziarnistości te niemal całkowicie przesłaniają jądro komórkowe
Eozynofile są nieco większe od neutrofilów (średnica około 14 mikrometrów). Różnią się od pozostałych granulocytów obecnością w cytoplazmie różowo-czerwonych ziaren i tzw. jądra „okularowego” zbudowanego z dwóch płatów połączonych cienkim pasemkiem.
To komórki o kulistym i silnie wybarwionym na kolor niebiesko-fioletowy jądrze, które niemal całkowicie wypełnia icli wnętrze Wokół jądra jest tylko wąski pas jasnej cytoplazmy, którą często trudno jest zaobserwować w obrazie mikroskopu świetlnego. W takim obrazie nie można odróżnić poszczególnych populacji limfocytów.
Są największymi elementami morfotycznymi krwi o średnicy dochodzącej do 20 mikrometrów. Mają często fasolowate (nerkowate) jądro komórkowe, nieco słabiej wybarwione od jądra limfocytów i znacznie więcej cytoplazmy.
Posiadając już umiejętność rozpoznawania i rozróżniania poszczególnych komórek krwi należy ustalić jaki jest procentowy udział poszczególnych frakcji białych krwinek w danym rozmazie krwi
W tym celu jedna osoba z zespołu, przeglądając preparat, głośno nazywa znalezione leukocyty (limfocyt, monocyt, eozynofii .) a druga zaznacza je w tabeli Aby oszacować odsetek poszczególnych komórek suma ich wszystkich powinna wynosić 100.
Stolik mikroskopu należy przesuwać tak, aby obiektyw odbywał drogę następującą:
13