Zasady wykładni prawa ***
podejmowanych w trybie art. 59 ustawy o SN (por. odnośne uwagi dotyczące wykładni legalnej).
Interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dokonuje w formie pisemnej na pisemny wniosek zainteresowanego w jego indywidualnej sprawie Minister Finansów lub w jego imieniu organy przez niego upoważnione. Stosownie do swojej właściwości interpretacje indywidualne może wydawać także wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta lub marszałek województwa. Podobnie jak w przypadku interpretacji ogólnej przepisów prawa podatkowego interpretacja indywidualna nie ma mocy wiążącej, ale zastosowanie się do niej nie może szkodzić wnioskodawcy i to nawet w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej.
Podobną instytucję przewiduje art. 10. ustawy o swobodzie działalności gospodarczej z 2004 roku. Zgodnie z tym artykułem przedsiębiorca może się zwrócić do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie. Interpretacja ta jest wiążąca dla organów administracji publicznej lub państwowych jednostek organizacyjnych właściwych dla przedsiębiorcy, ale nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy. Także w tym przypadku zastosowanie się przedsiębiorcy do tej interpretacji nie może mu szkodzić i nie może on zostać obciążony jakimikolwiek daninami publicznymi, sankcjami administracyjnymi, finansowymi lub karami w zakresie, w jakim zastosował się do uzyskanej interpretacji.
Istnienie w naszym prawie podatkowym i gospodarczym takich instytucji jak interpretacja ogólna, indywidualna, czy pisemna zdaje się uzasadniać przyjęcie w naszym kraju ogólnej zasady, że zastosowanie się przez adresata do wykładni pochodzącej od organu lub urzędu państwowego nie może wyrządzać szkody temu, który się do niej zastosował i to bez względu na to, czy ta wykładnia ma charakter wiążący, czy też nie. Zasada ta jest koniecznym warunkiem ochrony bezpieczeństwa obywateli działających w zaufaniu do organów państwa, a tym samym elementem zasady państwa prawa. Jak już wskazywaliśmy zasada ta jest powszechnie przyjmowana w orzecznictwie i doktrynie, w którym przyjmuje się, że „ochronie konstytucyjnej podlegać musi zaufanie obywateli nie tylko do litery prawa, ale przede wszystkim do sposobu jego interpretowania przyj-■ w 48 »mm