Astrofotografia (30)

34 Asirofotografia automatyczne ustawianie ostrości fotografowanego obrazu. Bogate wyposażenie, takie jak obiektywy, filtry, pierścienie pośrednie, daje fotografującemu możliwość uzyskania najrozmaitszych bardzo interesujących efektów.

Współczesna lustrzanka małoobrazkowa składa się z korpusu i obiektywu. Korpus zawiera układ pomiaru światła, część układu optycznego oraz szereg układów elektronicznych i mechanicznych. W korpusie, ze względu na użyte układy elektroniczne i mechaniczne, umieszczono zasilanie (baterie). Stylistyka korpusów jest rozmaita w zależności od firmy. Wykonywane są ze stopów- metali, jak również z tworzyw sztucznych. Nowoczesne modele wyposażone są także w ekrany ciekłokrystaliczne, na których wyświetlane są wszystkie parametry lustrzanki. Istnieją także modele lustrzanek z dodatkowymi cyfrowymi przetwornikami obrazów.

Korpus zaw iera także część układu optycznego lustrzanki (pryzmat, lustro, matówkę). co umożliwia oglądanie fotografowanego obiektu takim, jakim „widzi" go błona fotograficzna, na której obraz ten będzie zarejestrowany. Podstawowym jednak elementem układu optycznego jest obiektyw, o którym będzie mowa w dalszej części tego rozdziału.

Zadaniem układu optycznego aparatu jest utworzenie jak najwierniejszego obrazu fotografowanego obiektu. Wiąże się to z ustawieniem ostrości, czyli takim ustawieniem odległości pomiędzy obiekty wem a filmem, aby fotografowany obraz był ostry. Czynność tę wykonuje się, obracając pierścieniem ostrości (nazywany także pierścieniem odległości) na obiektywie tak długo, aż widoczny w wizjerze aparatu obraz będzie ostry. Współczesne lustrzanki są wyposażone w automatyczne ustawianie ostrości.

Światło, po przejściu przez obiektyw, jest analizowane przez układ pomiarowy lustrzanki. Układ ten jest tak ..zaprogramowany", że dla określonego natężenia światła oraz dla określonej czułości użytego filmu dobierany jest taki czas ekspozycji, aby zdjęcie było prawidłowo naświetlone. Istnieje więc możliwość automatycznego doboru czasu ekspozycji lub podania odpowiedniej jego wartości; decyzję o wyborze czasu ekspozycji podejmujemy wtedy sami. Gdy układ pomiarowy ustali czas ekspozycji, wtedy po wciśnięciu spustu migawki informacja o wybranym czasie ekspozycji mechanicznie bądź elektronicznie przekazywana zostaje układowi otwierającemu migawkę aparatu. W tym momencie film jest naświetlany. Po wykonaniu zdjęcia film jest przesuwany ręcznie bądź. automatycznie za pomocą silniczka elektrycznego.

Dziś fotografia przeżywa wielki rozkwit. Urządzenia do fotografowania można spotkać nawet w' kioskach (chociaż takimi aparatami ciał niebieskich nie da się fotografować), a sklepy firmowe oferują ogromną liczbę najprzeróżniejszych aparatów kompaktowych (automatycznych). W astrofotografii taki sprzęt jest całkow icie bezużyteczny. Jeśli chcemy fotografować (nie tylko nocne niebo) z niezłymi rezultatami, radzę zaopatrzyć się w lustrzankę małoobrazkową (format klatki 24x36 mm). Jest to taki aparat, w którym patrząc w wizjer, w idzimy fotografowany obiekt tak. jak „widzi" go błona fotograficzna, tzn. jeśli w wizjerze obserwujemy rozmazany obraz, taki też pojawi się na filmie.

Lustrzanki małoobrazkowe nazwę swoją zawdzięczają lusterku, wbudowanemu pod kątem 45° do osi optycznej aparatu, lusterko to w pozycji, przedstawionej na rys. 24a, rzutuje obraz na matówkę w wizjerze. Jeśli teraz, obracając pierścieniem ostrości na obiektywie, uzyskamy ostry obraz na matówce. oznacza to, że po podniesieniu lustra będzie on również ostry na filmie (rys. 24b). Dzieje się tak, gdyż odległości pomiędzy lustrem a matówką i lustrem a błoną fotograficzną są takie same. lustrzanki tego rodzaju można kupić w sklepach