Wiele ciekawych fotografii można wykonać bez montażu paralaktycznego lub mechanizmu zegarowego. Niejednokrotnie w tej książce mówiliśmy o możliwości fotografowania ciał niebieskich za pomocą tej metody. Czas zatem, aby podać szczegóły.
Aby można było w ten sposób robić zdjęcia, należ)’ zaopatrzyć się w statyw’ fotograficzny, możliwie jak najcięższy, oraz wrężyk spustowy (najlepiej z blokadą). Obiektywy nadające się do tego rodzaju fotografii mają ogniskowe od 18 do 85 mm i powinny charakteryzować się jak największą światłosiłą (f/l,8-f/2,8). wymagana czułość filmu to co najmniej 400 ASA. Zdjęcia wykonane za pomocą nieruchomej kamery (aparatu fotograficznego) są dwojakiego rodzaju: obrazy gwiazd mają albo postać łuków; albo punktów. W pierwszym przypadku uruchamiamy migawkę na kilkanaście—kilkadziesiąt minut, wskutek czego uzyskujemy ślady gwiazd na negatywie długości:
13 714
gdzie:
L
t
fob
Ó
długość śladu gwiazdy na kliszy w mm, czas ekspozycji w sekundach, ogniskowa obiektywu w mm, deklinacja gwiazdy.
W' drugim przypadku czas dobieramy stosownie do deklinacji gwiazdy i ogniskowej obiektywu, tak aby obraz gwiazdy na kliszy był jeszcze punktowy:
t < 450//^ ■ cos <5.
W tabeli 4. zestawione zostały maksymalne czasy ekspozycji (w sekundach) dla czterech różnych ogniskowych obiektywów, dla których gwiazdy o wymienionych deklinacjach mają jeszcze obrazy' punktowe.