10355 Obraz1 (75)

Ruch dostrzec lub decydować jest drugiego stopnia kontroli i z reguły odbywa się w czasie wykonywania innych ruchów.

Dla sytuacji rozdzielić charakterystyczny jest odrzut. Z uwagi, że napinanie mięśni i nagły spadek napięcia występują podobnie, jak przy naciskaniu, sytuację tę oznacza się symbolem N. Gdy odrzut jest niedostrzegalny /do 2,5 cm/ nie zaznacza się tej sytuacji /czas jest równy zeru/.Przy występowaniu niewielkiego odrzutu 2,5 - 10 cm/ oznaczamy ją symbolem N, natomiast gdy odrzut jest widoczny /powyżej 10/symbołem N-HN.

Sytuacje kończyn dolnych i ciała: stóp /S/, zgiąć się i wyprostować UJ, kroku IK/,

Kończyn dolnych używa się przeważnie do prac wymagających dużego wysiłku. Ruchy ciała wykonuje się w celu ustawienia rąk w pozycji dogodnej do pracy oraz gdy konieczny jest duży wysiłek.

Dla ruchu stóp / S / cechą charakterystyczną jest zmiana położenia stopy w celu wykonania pracy, a nie zmiany położenia ciała. Przy wystąpieniu mocnego nacisku sytuację oznacza się symbolem S+N.

Sytuacja zgiąć się i wyprostować / Z / tzn, powrócić do poprzedniej postawy występuje tylko wówczas, gdy ręce dosięgająpoziomu kolan lub pod łogi.Zginaniu może towarzyszyć kucnięcie₃przy3dęknięeie na jedno kolano ewentualnie połączone z wystawieniem nogi do przodu i obrotem tułowia, co nie powoduje zmiany czasu, a wpływa na zmęczenie.Sytuację klęknięcia na dwa kolana i wyprostowania się symbolem 2Z; sytuację wstawania i siadania z dostawieniem i odstawieniem stołka - symbolem 3Z.

Podczas pracy robotnik często wykonuje kroki do przodu, w tył, w bok, lub odstawia nogę pod kątem prostym w celu odwrócenia tułowia. Niezależnie od rodzaju kroku ustalono, że na początku kroku stopa znajduje się w układzie wyjściowym, a na końcu kroku - w układzie docelowym w momencie dotknięcia ziemi w nowym miejscu. Kroki liczy się w prosty sposób według kolejnych dotknięć stóp.

Dosyć często występuje sytuacja obrócić palcami / O A/, cechą charakterystyczną tej sytuacji jest to, że palce po obwodzie przedmiotu wykonują ruchy wziąć i umieścić tam i z powrotem, przy czym dłoń jest merchoma. Przedmiot jest obracany o kąt odpowiadający łukowi 2,5 cm. Omawiana sytuacja występuje przy obracaniu przedmiotów o niewielkiej średnicy, przy stosowaniu siły do 1 kg nacisku.

Cechą charakterystyczną sytuacji obrócić dłonią / OB/ jest obrót o 90° dłoni razem z palcami tam i z powrotem. Ruchu tego me można wykonać, gdy kąt między osią przedmiotu i osią przedramienia jest większy od 30° Sytuacja obrócić dłonią występuje przy obracaniu przedmiotów o większej średnicy lub gdy konieczny jest większy wysiłek. Wówczas nacisk palców musi być większy od ł kG stosuje się dodatkowo WO i UO.