BUW 1 (240) [1024x768]

je do badania w laboratorium. Dawniej dzieci biegały nago po plaży, dzisiaj smaruje się jc olejkami ochronnymi. Mężczyźni, którzy kiedyś zdejmowali przy pracy koszule, teraz zapinają je pod szyję i szukają cienia. Z tym aspektem ogólnego kryzysu dajemy sobie radę. Znajduje* my nowe sposoby życia i nie dajemy się pokonać. Z drugiej jednak strony musimy zadbać o to, żeby nie niszczyć tego, co jeszcze nam zostało.

W atmosferze nadal jest sporo ozonu, który daje nam niezłą ochronę. Najlepiej byłoby, gdybyśmy przestali jeździć samochodami, ale to niemożliwe, chyba że nadejdzie jakiś ogromny kryzys. Szczerze mówiąc, łatwiej mi jest uwierzyć w to, że ludzie zamieszkają na Księżycu, niż w to, że społeczeństwo zrezygnuje z transportu samochodowego. Radykalne zmiany są niemożliwe i z wielu powodów byłyby niepożądane, jednak jakieś zmiany powinny nastąpić.

Wydaje się, że depresja towarzyszy człowiekowi, od kiedy ma on świadomość siebie. Niewykluczone, że istniała wcześniej, że małpy, szczury lub ośmiornice chorowały na nią, zanim pierwsi ludzie zamieszkali w jaskiniach. Wiadomo, że objawy obserwowane w naszych czasach są w zasadzie takie same jak te, o których pisał Hipokrates dwa i pół tysiąca lat temu. Ani depresja, ani rak skóry nie pojawiły się w XX wieku. Na depresję, podobnie jak na raka skóry, chorujemy coraz częściej i istnieją ku temu konkretne powody. Nie powinniśmy zamykać oczu na nagromadzone problemy. W minionych wiekach duchowa wrażliwość pozostawała nierozpoznana, ale dzisiaj traktujemy ją jak chorobę kliniczną. Musimy nie tylko szukać rozwiązania bieżących problemów, ale również starać się je ograniczać, żeby nie przerosły możliwości naszych umysłów. Częstotliwość występowania depresji rośnie pod wpływem zmian w stylu funkcjonowania współczesnego człowieka. Tempo życia, chaos technologiczny, alienacja jednostki w społeczeństwie, zerwanie tradycyjnych więzi rodzinnych, endemiczna samotność, upadek religii i moralności osiągnął katastrofalne rozmiary. Rozpada się to wszystko, co dawniej wskazywało nam kierunek. Na szczęście tworzymy systemy, które mają służyć rozwiązaniu tych problemów. Mamy leki korygujące zmiany organiczne i terapie powstałe w reakcji na zaburzenia emocjonalne związane ze wzrostem liczby ludzi cierpiących na choroby przewlekłe. Depresja jest ceną jaką społeczeństwo płaci za zmiany, ale katastrofy można uniknąć. Istnieją sposoby ochrony psychiki, które można porównać do kremów z filtrem przeciwsłonecznym i do czapek z daszkiem.

Ruchy ochrony środowiska starają się zapobiegać powiększaniu dziury ozonowej. Czy mamy organizacje, które podobnie dbają o ludzką psy-

31