IMG17

III ii i i Ital racji politycmcj, że przyzwolą, im .u.łno i    ^^,1 _w (>y{ M^d t niedorreczno^ i knywda wyrządzony jk,, ^

^tfl cald prowincji) (gnieźnieńska) to by|_a 3. J_m) ^ fekupfl, poinaiMicRo, która | mocą i powagą Pierw^ A _|WIp| Apostolskiej jur była podczyniona arcybiskupowi nwgdeliu_r,|₍ H| wsyśdriemi stolicami biskupiemi, jaklcby tam mogły powstać _w N, raf 11 Obawiano się leż słusznie, żc | mitrą arcybiskupią pojawi $j« \ _SCc,Itortiw    ewska, i że książę polski zrzuci się wtedy z wszelkich obow^Al.

|||ó jeszcze na nim ciężyły wobec cesarstwa Otonowego. Ale nie tylW, % między Niemcami a Miką przedmiot sporny: narody słowiańskie międJ^ i Lilią.Mijał! ich Niemcy, i podbijali Polacy, Dla Niemców otwierał I ^ szeroki dostęp do mona; ale Fblacy, gdyby mieli królestwo, mogliby y '*!% 1 zahotte i pociągnął! tamtych ku sobie, bo to byli wszystko »sdavig_etljf||ji ncj mowy i obyczaju, Nastała więc wojna czternastoletnia między B₀| ] ^sPó| I królem Henrykiem, Gdyby zwyciężyli Niemą, byłby skutek główny. metropolji gnieźnieńskiej. Do do tego nie doszło, bo Chrobry nie daj ■ V ale nie miał tez takiej mocy, iżby zadał Teutonji głębsze cięcie.

ęc wzywali pomocy Ktoia memiecmego, jaro ze ten oyt od czj^ ^WW' „zędowym opiekunem Kościoła rzymskiega Król Henryk 11, fe|||®|lf    I

Henryk 1, pomaga! jak najchętniej, ale w zamian wymagał od |||p|^ sieństwa w rzeczach polityki rzymsko-niemieckiej. Więc naprzód ^ ] swojego królestwa włoskiego zażądał-przywodzę to dla przykładu - SB zniósł metropolię wenecką, którąWenecjanie założyli byli niedawno Hi! wGtado, na tetytoijumwłasnem, ale stojącem pod zwierzchnictw^¹¹^ wschodniego Założyli ją zaś w tym celu, aby się wyswobodzić z pq/aNw któtabyla mettopolją niemiecką, Papież nie odmówił temu żądaniu kSj był wszechwładnym panem ltalji i podporą państwa kościelnego p^ danym. Wróciła przeto Wenecja pod gietmańską Akwileję, Czy u ^ p^ żądał też zniesienia metropołji gnieźnieńskiej na tzecz Magdeburga dopodobne,tylko zenie taklatwobyłoby to wykonaó przeciw Mesłs?H co pewna, to że zakazał korony polskiej, lak długo więc żył Hentvk    Ali

■    3]

Do korony było więc jeszcze daleko. Starał się o nią Bolesław u St t ' stolskiej, i uczynił się w tym celu »trybutarjuszem św, Piotra*¹*; _a|_e L natknął się na trudności - znowuz innego rodzaju, W państwie wybuchały co chwila bunty, wzniecane przez patrycjuszów rzymskich ¹Hw przy elekcjach papieży, Mci nie mieli przeciw temu dostatecznej więc wzywali pomocy króla niemieckiego, jako że ten był od cz»sa

^w    (Pem SS. XVI) $ub a. 1000.

^w Normę m yęm etcbristiams banc teitani 1* Polską iu vuibu$ tet>_u wcW \mm\\ Tak pisa! bum \v roku 1008 do króla Henryka; \ dalej:    J'^tęx i' U

hm, ą\\% uiWtat m se assettt (* boleslaw) et sauctus martyt Malbethk ^

ska nie ważyła «ęHkrólestwai $|

..aAP° . j tylu lat zwienchnikicm obszernej prowincji Jjii Ishigi apostolskie. I dopiero po śmierci Henryka n    J|

/yZ Niemczech nastało łwkrólewie po wygasłej do &, “ vj_al0, fllig teraz odbyła się bronacp Bolesława, na dniu S vS_roku 1024, niewątpliwie za wiedzą i zgodą papieża Jana Al •yv trudnb^l i przeszkody, jak me znalcfć podobnych przyW (|W jk królestw łacińskich, Sąsiednim Węgrom powiodła się ta $P^raW<

ii®

MHi

łn

tlcoiodrazu niewzruszenie.

V'^cia Bolesława dawała narodowi polskiemu możność legalnego ^pogańskiej zasady podziałowej na rzecz jedności państwowej tj. m°' ^ yjjj tez możność prawidłowego odtąd rozwoju na drodze kultury yjjh^1a^_ozbudxiła jednak mzędzy Niemcamt szalony gntew. ^Trucizna pychy y^af ze Bolesław, tak iz po skonie cesarza Henryka ośmielił się pochwycić S|fyH na hańbę króla Konrada. Rychła śmierć ukarała tę żuchwa-icgOi Mieszko, takiz buntownik jak i ojciec (similiter rebellis); ale cóż p:' ty krwawa be$tyo« - tak odzywano się na dworach cesarskich r rajjjp i Magdeburgu¹⁴¹. Musiała znowuź być wojna. Cesarz Konrad 4 ^Lastja. Salijska) zmówił się przeciw Mieszkowi z Kanutem duńskim, ze ^nem węgierskim i zjarosławem ruskim, aco główna, z junjoiem polskim młodszym bratem Mieszka, który po dawnemu żądał równego działu Kj _a wzywał pomocy niemieckiej. Mieszko me podołał przemocy, i stało ^daws^ koronę musiał stanąć przed cesarzem (1051), który teraz sądzi! się^ie ^^dzy nim a Otonem, jako zwierzchni pan obu. Wierny zasadom po ^•niemieckiej względem krajów trybutarnydi, rozdzielił Konrad Polskę n; •Izg^i    '^w taki to sposób upadło królestwo polskie p

ttfszy, nie wytrwawszy dłużej jak przez siedem lat (1024-1031).

Łdość, w tym samym czasie, a nawet już nieco przedtem, upadła też me*

4

trzy

1

tro'

na

10

ieżnieńska, kamień węgielny królestwa polskiego W roku 1028

y był arcybiskup Stefan, trzeci z rzędu na stolicy gnieźnieńskiej. Nie ie Mieszko, podówczas jeszcze król, mianował zaraz następcę, i że go ^awił do Rzymu po zatwierdzenie. Ale w Rzymie od roku 1021 tj. od czasu 00) rzymskiej króla Konrada zaszła znowuż taka odmiana, ie papież L XIX) musiał słuchać rozkazów Konrada, teraz już cesarza. Na żądanie _cesarsVie wydal też sobór lateraneński ponowny dekret zniesienia metropoiji reckiej, pomimo ie papież rai ją był ocalić. Więc i nominat Mieszka w doczekał się w Rzymie zatwierdzenia na Gniezno, i w taki to sposób przerwa

^w Dostaw ustepN itbmt i tnech itódet:    pod f ^

JA?HAUll;VipomsVitaCbuomaii\mpeiatońsP«uSS.X\IM,Kmh JMU pod lokiem M): ąuid tibl ctueittabeiua tegjie ornamentom fa cowna « ancc