IMG�51 (3)

roi inności łub w wodzie. U człowieka przywry dujrirwsfą jgwo P«» okoto 2 miesiące po wniknięciu do przewodów żółciowych i mogą P^rł*®>^rw*^{c nawc}' ° 20 Ut. Gorączka, zapalenie dróg żółciowych i pęcherzyka żółciowego, utrata wagi. anemia, a także reakcja alergiczna mogą towarzyszyć zarażeniu F. krpanca. Wykrywanie Mikroskopowym badaniem kału osoby zarażonej F. hrpancu matow wykryć charakterystyczne jaja. Zdążają się fc*«yw« dodatnie wyniku jeżeli dochodzi do zfedrena zarażonej bydlęcej wątroby - w tych przypadkach jaja A* hepatica tylko przechodzą przez organizm człowieka Zapobiega ałe Konieczne jest I fair zarażonych przeżuwaczy, należy unikać jedzenia surowych roślin wodnych i picia nie gotowanej wody.

Schistosoma haematobuim - Przywra krwi schistosomoza (schistosomosis). btlharziosis

Morfologia Dorosłe formy S haemaiobium różnią się od większości przywr.

Epidemiologia, rozwój i patogeneza. Te rozdzielnopłciowe przywry występują w Azji Mniejszej i Afryce oraz endemicznie na Półwyspie Indyjskim. Różne pnmti Ślimaków Z rodzaju Bullnus są żywicielami pośrednimi - człowiek jest żywicielem ostatecznym tej przywry. Wychodzące z jaj w środowisku wodnym imr^idi* wnikają do ślimaka, w którym rozwijają się sporocysty i furkocerkane. Zbiorniki wodne są głównym źródłem inwazji S. haemaiobium. Stadium inwazyjnym dla człowieka są opuszczające ślimaka i pływające w wodzie furkocerkane Penetrują one poprzez skórę, głównie nóg. wnikając do naczyń krążenia obwodowego Transportowane poprzez prawą część serca i płuca ostatecznie lokalizują się w naczyniach systemu moczo-płciowego, gdzie dojrzewają. W rozwoju tej przywry nie występuje stadium metaccrkarii. Jaja £ haemaiobium dzięku biegunowemu kolcowi przebijają się przez śródbłonek do pęcherza moczowego i wraz z moczem wydostają z organizmu człowieka. Okres prepmcnDiy wynosi około 5-8 tygodni. Ze względu na złożony cykl rozwojowy w warunkach naturalnych nie występuje transmisja człowiek-człowick.

2S

Wykrywanie. Bezpośrednie mikroskopowo badanie moczu pozwala ujawnić jaja & haemaiobium z charakterystycznym biegunowym kolcem. W chronicznych inwazjach, kiedy nie wykrywa się ją) w moczu, polecane jest wykonanie testów i mmunodiagnos tycznych.

Zapobieganie. Konieczne jest leczenie osób zarażonych, a także ochrona zbiorników wodnych przez zanieczyszczeniem moczem osób zarażonych.

Schbtasoma mansoni schistosomoza jelitowa

Schtstosorm fiponłcum schistosomoza orientalna

Morfologie. Przywry te są strukturalnie podobne do poprzednio opisanego gatunku, jednak różnią się pewnymi cechami ważnymi dla diagnostyki różnicowej. Owalne jajo £ mansoni posiada ostry kolec boczny, jajo £ japoricum jest wyposażone w boczny guzikowaty wyrostek. £ mamon/ występuje w Afryce i Ameryce Południowej oraz w rejonie Morza Karaibskiego, ślimak z rodzaju Biomphalaria jest żywicielem pośrednim tej przywry, człowiek jest żywicielem ostatecznym. £ japomcum występuje na dalekim wschodzie, ślimak z rodzaju Oncomelania jest żywicielem pośrednim tej przywry, człowiek oraz koty, psy, świnie i bydło stanowią żywicieli ostatecznych.

Podobnie jak w przypadku £ haemaiobium, formą inwazyjną dla człowieka tak w przypadku £ mansoni jak i £ Japonlcum są (Urkocerkarie, penetrujące poprzez skórę.

Epidemiologia, rozwój i patogeneza. Dorosłe przywry lokalizują się w żyłach jelitowych, wątrobowych. Zarażenie tymi przywrami może powodować zaczopowanie naczyń krwionośnych jelita i wątroby, chroniczy stan zapalny oraz hepatosplenomeg&lię.

Wykrywanie. Mikroskopowo badanie kału lub moczu może ujawnić obecność charakterystycznych jaj. Przydatne są także testy serologiczne, szczególnie w inwazjach chronicznych; stosuje się również test prowokowania wychodzenia miracidium z otoczek jajowych.

Zapobieganie. Niezbędna jest ochrona zbiorników wodnych, szczególnie plantacji rytu, przed zanieczyszczeniem kałem lub moczem osób zarażonych. Konieczne jest także propagowanie wiedzy na temat inwazji Schlslosoma, szczególnie w rejonach endemicznych.