Magazyn3401

— 42 —

— 42 —

§

Przep.

strzel.

70

Reg.

Piech.

135

119

130

132

Kierowanie ogniem.

Każdy sekcyjny powinien być przygotowany i zdolny do samodzielnego działania w ramach zadania plutonu. Sekcy jny pow inien umieć skrycie prowadzić strzelców swej sekcji na wyznaczonym mu odcinku i zająć szybko i skrycie pozycję. On rostrzyga jak to osięgnąć: czy przez równoczesne skoki, czy przez pełzanie lub przez czołganie się pojedynczych strzelców. Jego ciągłej kontroli podlega: nastawianie celowników, podział ognia, staranne oddawanie strzałów, szybkość ognia, regulowanie zużywania i uzupełniania amunicji i dalszo podawanie rozkazów.

Kierowanie ogniem obejmuje: wybór i oznaczenie celu, określenie odległości, podanie celownika,

zarządzenia o rodzaju i podziale ognia, a w pewnych wypadkach i o punkcie celu, obserwowanie celu,

oddziaływanie na czynność bojową żołnierzy, dyscyplinę ognia.

Podawanie rozkazów od dowódcy sekcji do dowódcy sekcji, a w razie potezchy od Strzelca do Strzelca. Przy tern trzeba wymieniać, od kogo rozkaz pochodzi i dla kogo jest przeznaczony. Przez podniesienie karabinu zaznaczyć, że rozkaz doszedł do przeznaczonego miejsca! Podawanie rozkazów trzeba często ćwiczyć. Przy tern kazać doboszowi, by stojąc za linją tyral-jerską bębnił, llowódc.y plutonów i sckcyi powinni zająć stanowisko stosowne do sytuacji.

Zasadniczo celuje się pod cel!

Podczas wiatru z boku przesuwa .się punkt celu w tę stronę, z której wieje wiatr, lub ogień rozmieszcza się na szerokiej linji, a nic skupia

7l