P1170902

w

372

JAN CHOCHOROW8K1

1972    Ze sfudiów nad schyłkową Jazą kultury łużyckiej, „Archeologia Polski", t 17, 1 309-348.

1973    Cment ar żytko halsztackie w Kietrzu, pow. Głubczyce, Wrocław—Warszawie —Kraków—Gdańsk.

Jisnoil S., Jażdżewski K., Pieczyński Z., Poklewtkl T_N

Szafrański W., Ząbklowlci-Kosiańskft H. A.

1959 Jnrentaria Archaeolopica, Pologne, faso. 3: pl. 17-24, Lódż.

Kołodziejski A.

1971 Badania zespołu osadniczego ludności kultury łużyckiej z okresu póżnohol. sztackiego w Widnie, pow. Lubsko, w latach 1966-1969. „Sprawozdania Archeologiczne*', t. 23, s. 93-108.

1975 Próba nowego podziału chronologicznego okresu halsztackiego i lateńskiego w północnej części Dolnego Śląska na fie przemian kulturowych, •Zielonogórskie Zeszyty Muzealne**, t. 5, s. 5-42.

Kostrzewski J.

1953 Ze studiów nad wczesnym okresem żelaznym w Polsce, „Slavia Antiąua", t. 4. s. 22-70.

Kostrzewski J., Chmielowski W., Jażdżewski K.

1965 Pradzieje Polski, Wrocław—Warszawa—Kraków.

Kruk J.

1969 Zagadnienia podziału, chronologii i genezy popielnic twarzowych z wczesuj epoki żelaza w Polsce, „Archeologia Polski'*, t. 14, s. 95-135.

Luka L. J.

1957-

1959 Importy italskie i kultury łużyckiej a. 1-99.

1963 O skarbach kultury pomorskiej na Pomorzu Gdańskim, chaeologica losepho Kostrzewski, Poznań, s. 231-252.

1963 a Uwagi o niektórych kontaktach Pomorza Wschodniego z Basenem Mora Śródziemnego we wczesnej epoce żelaza, „Archeologia Polski*', t 8, a. 274-288.

T.

domkowe kultury pomorskiej, „Z otchłani

wschodnioalpejskie oraz ich naśladownictwa na obwra okresu halsztackiego w Polsce, „Slavia Antląus", t 6,

[w:] Munera Ar*

ZK STUDIÓW NAD OKRESEM HALSZTACKIM

373

ptłrtnko V. O.

1*7 Pravoberei’e wrednego Pridneprov*ja v V~lll w. do M., „Archeologija SSSR, Svod archcologlOesklch l*toCnikov", z. Dl-4, Moskva.

ppdborakż V.

jgl K otdzcc kontinuity vjivoję kultury lidu popelnicovfch poU na Morauł, Obornik prąci Fllosofickó fakulty bmtnskś unWorslty”, R. 1, seria S 1, s. 20-41.

góiaśaka H.

Igi Cmentarzysko kultury łużyckiej w Sieniawie-Piganach, pow. Jarosław, wis-domoici Archeologiczne', t, 27, s. 360-392.

Sulimłrskł T.

1948 Kultura łużycka a Scytowie, „Wiadomości Archeologiczne", t 16, z 75-100.

INI a Zagadnienie upadku kultury łużyckiej, „Slavła Anlląua", t 1, s. 151-155.

Węgrzynowicz T.

1975 Badania nad kulturą trzciniecką i łużycką na Mazowszu i Podlasiu w latach 1945-1969, (w:) Badania archeologiczne na Mazowszu i Podlasiu, Warszawa z 65-72.

foiniak Z.

970 Osadnictwo celtyckie w Polsce, Wrocław—Warszawa—Kraków.

1171 Z problematyki badań zaniku kultury łużyckiej w Polsce, „Archeologia Polski", t 16, i. 197-209.

Malinowski 1987 Popielnice s. 129-137. 1969 Obrządek —Kraków

wieków", R. &

pogrzebowy ludności kultury pomorskiej, Wrocław—Wnmawi- l

Moskwa K.

1963 Kolczyki gwożdziowate z cmentarzyska kultury'łtŁŻyckiej odkrytego io TW sówce, pow. Kolbuszowa, [w:J Munera Archaeologica losepho Koitrwwtt Poznań, s. 243-259.

Póżnołużyckie cmentarzysko w Trzęsówce, pow. Kolbuszowa, „Materiały i Sprawozdania Rzeszowskiego Ośrodka Archeologicznego za rok 196T. s. 9-98.

Stan badań nad grupą tarnobrzeską kultury łużyckiej, „Materiały i Sprawozdania Rzeszowskiego Ośrodka Archeologicznego za lata Nieiiolowska-Wądzka A.

1974 Początki i rozwój grodów kultury łużyckiej, Wrocław-—Gdańsk.

Oitoja-Zagórikl J.

1976 Ze studiów nad zagadnieniem upadku Antigua”, t* 23, s. 39-78.

1971

1973

1968-1969", s. T-H

Warszawa—Kraków^

grodów kultury łużyckiej,

JAN CIIOCKOROWSKI

AUS STUDIEN OBER DIE HALLSTATTZEIT IN POLEN Zusammenfassung

Die in Ha C nuf polnischcm Boden auftrotenden Gruppon der Lausitzcr Kultur welsen eine z i cm lich unterschiedliche Entwlcklungsdynamlk auf, in Abhśngig-kell u.a. von der Sthrke der von auOon kommenden Impulsc, hauptslchlich im Zusammenhang mit den sich entwickelnden llandelskontakten zwischen dem Sfl-śen und dem Norden. Die stttrkste Entwicklung beobachten wir in der schlesischen Gruppc der Lausitzcr Kultur. Die gróOte Dynamik der kulturellen Entwicklung dieser Gruppe im Vergleich zu den ilbrigen kulturellen Gnippierungen aut polnl-•chem Boden hatte ihren Rtickhalt zweifellos in den lebhaften Handclsbeiithungen der ostalpischen Oebiete mit der Kiistenzone der Ostsee, dereń Gegenstand der In den archttologischen Qucllcn am boston erfaObare Bernstein war (Łuka 1167-1959, S. 88, 90).

Diese Situatlon unterlag einem Wandel in der Zeit der polltlschen Unruhe, die b Karpatcnkcsscl im Zusammenhang mit der Penetration elner Bev6lkerung dntraten, die durch die mntericllo Kultur vom skythischen Typus gckennseichnet Ut Diese Penetration stand, wie es scheint, ln Verblndung mit der gesteigerten Beweglichkcit dor Skythen und der cthnłsch nicht skythischen Stftmme mit ńythischor Kultur ln dor Zeit des Feldzugs Darius 1 in den Jahren 514-513 v.uZ Das yerursachte gewisse Stórungcn in der Entwicklung des osthallsUiUischen Zcnirums, was >łm Ergebnls zum Verlust selner Bedeutung ln Hallstatt D fllhrtc (Bukowski 1969, S. 273). Die „Welle" der skythischen EroborungssUfe umfaOte die \*on dor schlesischen Gruppe besiedelten Gebieto, angetangen vom nórdlichen klhren, Obór den ltnksscitigcn Tell Schlesiens bis tur NiederlautUz. Das hat ln der kulturellen Lagę dieser Gebiete einon deutlichen Niederschlag getundon. ln der HbD beobachten wir auch ln Schlesicn olne deutllche kulturoilo Regreeslon; dort

^w - Archeologia PoUkl XXIII. *. *