paliatywny (2)

wał się do prostej translacji językowej (ze względu na specyficzne słownictwo z angielskiego obszaru językowego, w którym powstał kwestionariusz) zaistniała potrzeba pełnej adaptacji językowo-kulturowej tego narzędzia. Adaptacji takiej dokonał Sedlak. W 1984 r. Szatanik (39) opracował skróconą jego wersję, która nadaje się do stosowania u pacjentów z zaawansowanym stadium choroby nowotworowej sprawnych umysłowo. Narzędzie to nazwano Arkuszem Oceny Bólu (AOB).

Pozycje Arkusza Objawów Bólowych można pogrupować w dwie kategorie: doznania sensoryczne i doznania emocjonalne.

AOB pozwala też na ocenę nasilenia bólu. Stwierdzono, że oceny jakościowe somatyczne różnicują poszczególne rodzaje bólu przewlekłego. Przykładem tego są określenia bólu: „palący”, „gorący”, „piekący”, „świdrujący” dla rodzaju bólu neuropatycznego lub ból „tętniący”, „pulsujący”, „tępy”, „głuchy” dla określenia bólu naczynioworuchowego.

Oceny jakościowe emocjonalne wzbogacają ogólną charakterystykę poszczególnych rodzajów bólu wskazując na głębokość emocjonalnego zaangażowania w percepcję bólu, nie mają jednak właściwości różnicujących. Posługiwanie się AOB może być cennym narzędziem określającym rodzaj bólu, ale badanie winny przeprowadzać osoby doświadczone i wytrenowane w takich badaniach.