34997 Prasa1

POZYTYWIZM

ZABÓR ROSYJSKI

^Praiyi poMra 2 pot. XOC w rozwija się bardzo szybko, jest głównym źródłem mfhrmariji hammtąm opuni pu cznej, centrum.—dyskusjlT instytucją inspgtiiącą, ąpitaptwprczą i kukiagtwórcza, czynnikiem przeciwdziałającym rusyfikacji i gennamrani

" óo gwałtownego rozwoju prasy przyczyniły się: wynalazki tr/-hrm-7np (rozwój drukarstwa, wytwórczość papieru, kolej, telegraf), rozwój ogłoszenia, upowszechnienie nmi^j^moć^i f^anij)

■ Głowni wydawcy dzienników to prżftdsiębinmy rzadziej literar.i, dTianniVamg_ nnnV^,r^,,~ (dotyczyło to np „Prawdy , „Biesiady Literacłdef”)

-    Prasa nie mogła pisać otwarcie o kwestiach związanych z niewolą łub polityka wynarodowienia (cenzura zaborcza).

-    Profesjonalizują się poszczególne odmiany t dennfllaBifr ¹¹ powstają trzy typy spetaąlizacji w prasie

informacyjnej: dziennikarze zajmujący się polityką, felietoniści _| reporterzy Pojawia się także nowy specjalista od depesz agencyjnych.    iftepotłoc ( W!)

-    Szczególnie rozwinął się w prasie informacyjnej dział reporterski Najwięcej reportaży o tematyce sensacyjnej było w tzw. „kurierkach” („Kurier Warszawski”, „Kurier Codzienny”, „Kuner poranny”).

-    Podstawowa kadra dziennikarska to wychowankowie Szkoły Głównej. Ich mistrzowie to: Wacław Szymanowski

w „Kurierze Warszawskim” oraz Adarn^Wfljljgki w „Przeglądzie Tygodniowym". Z zagranicy współpracowali. Kraszewski. Teodor Tomasz    TózeFTokarzewsio.

-    Z niektórymi czasopismami ilustrowanymi współpracowali artyści Wojciech Gerson^Ksawery Pillali Juliusz Kossak, Franciszek Kostrzewski (karykatury i satyryczne obrazki).

-    Prasa była jednym z głównych sposobów nracy inteligencji zawodowe). Najpoważniejsza forma wynagrodzenia -honorarium autorskie. Stopniowo wprowadzane pensje miesięczne. Niektórzy warszawscy dziennikarze zarabiali nawet 3 tys. rubli rocznie; co równało się pensji wysoko kwalifikowanych fachowców gospodarczych.

-    Wydawcy' starali się zatrudniać jako redaktorów znane osobistości. ( RSienkiewicz B.Prus, M Konapnickal

-    Pffntnim czasoniśmiennicze- Warszawa. Tu ukazywało się na)więcej tytułów. Ukształtowały' się 2 typy gazet codziennych^kurieryjf orazĘzienniki informacyino-politycznęjł

X    odJLSfiŁredagowany przez W.Szymanowskiego/ Szymanowski „podniósł” chylące się ku

upadEcS^I [iiimo. Zaangażował początkujących literatów oraz wychowanków Szkoły Głównej (Feliks Fryza,Wiktor Gomnlioki .Władysław Bngiislawsi^.Frud i inni), poszerzył jzial literacki teatralny i muzyczny. Zgromadził wokół pisma najwybitniejsze pióra famtegtijakiesu, m.in.if Piotra ChMel&yskkgol/B, Sienldewicza/Aleksandra ^ŚBńętsehpwskieg^ Od 1875 r ..KW" zamieszczał stały felieton B. Prusa - Kroniki tygodniowe. „KW’¹ często' zamieszczał wiadomości sensacyjne. Przełomowy moment w dziejach „KW” - stworzenie .własnej sieci korespondentów' zagranicznych (1881 r.): Paryż - Mes Lermin, potem Władysław Mickiewicz, Praga - Edward Jellinek, Wiedeń - Alfred Szczepanowski. Ważny krok - wprowadzenie 2 edycji dziennie rannej i wieczornej (tak jak na zach. Europy).

Cfeurier CodziennyW- od.1 RriS Założyciel i pierwszy red.- Karol Kucz. Treść pisma: początkowo wiadomości o życiu religijnym, ekonomicznym i kulturalnym Warszawy oraz kraju, kroniki. Po przejęciu pisma przez Józefa Hiża - rozszerzono zakres o artykuły o tematyce gospodarczej, społecznej, kulturalnej.

^Tazgta^Pgyj^t Najwyższa poczytali

, - wydawana i finansowana przez Leopolda Kronenberga ^finansista i przemysłowiec). ■"poczytalność za czasów red. Kraszewskiego. Następni red.: Edward bulicki, Józef Sikorski (publicy'sta, kompozytor), Edward Leo t(do współpracy zachęcił młodych literatów i dziennikarzy m.inJErusa-i- Sienkiewicza -od 1875 r. stały felietonista „GP” ). „GP” przekonywała do cywilizacji przemysłowej, wzywała hurżuazję i zjemiaństwo do współdziałania. W r.1864 dziennik stracił dużą część prenumeratorów, aby ich odzyskać zaczęto publikować sporo nowel i powieści, a mniej artykułów politycznych i gospodarczych.

/<

^Nówin^^ledzielnęjjt- nąjgierwd^mifisi^jg^;, następnie pismo dzienne—Pierwszy nr o podtytule ,, Tygodnik ^oiityczny^Literadri i Społeczny” ukazał się w 1876 j. Red,: Kazimierz Zalewski (jednocześnie red”Wieku”) Kolejni redaktorzy Erazm Piltz. Świętochowski, Prus (1882-1883). Artykuły pisali m.in. Filip Sulimierski (red."Wędrowca’), Adam Niemirowski (urzędnik sądowy), Władysław Smoleński (historyk). W roku 1878 do redakcji dochodzą: Jswiętochowski. Jan Lam (stały felieton pt.: Lisiy galicyjskieT.T Jeż (korespondencja z Paryża), Asnyk. )„NN” głosiły hasła walki z zacofaniem gospodarczym i kulturalnym oraz domagały się uznania dla postępu technicznego i cywilizacyjnego Pismo informowało o rozwoju przemysłu, rolnictwa, nauki w innych łnąjar.h _ Nie podejmowało problematyki filozoficznej i światopoglądowej. Dużo uwagi poświęcano sprawom