220 (49)

powiesz, że ci coś przeszkadza, to tak jest. Kiedy pytamy kogoś: „Czyja pani nie przeszkadzam?", a ten ktoś odpowiada: „Nie, nie, ależ skąd! ’, a widać po człowieku, że myśli:

„0, znowu ta pinda przyszła", to koszmar, jak z takim człowiekiem żyć, przecież my czujemy, że coś jest nie tak. A jeśli ktoś powie: „Wie pani, teraz nie bardzo, jestem zajęta, to nie jest dobiy moment”, a następnego dnia mówi: „Proszę bardzo" — wiem, że jego przyzwolenie jest prawdziwe. Taka postawa ogromnie ułatwia relację. Zyta, a ty?

żyta: Ja chyba za mało się udzielam. Ale to jest właśnie mój problem, że nie umiem mówić o uczuciach, i dlatego tu jestem.

kasia: A w jaki sposób zamierzasz to zmienić, skoro nic w tej sprawie nie robisz?

ZYTA: No tak.

kasia: Pamiętaj, od czego trzeba zacząć, żeby pojechać do Rzymu.

żyta: Pamiętam. Powiem, za co mnie można kochać.

kasia: Brawo. To ciekawe...

żyta: Za to, że każdą porażkę zamieniam w sukces, że nie przejmuję się nią, tylko traktuję jako

220 I BYĆ KOBIETĄ I NIE ZWARIOWAĆ