220 (54)

220

Zastosowanie specjalnej spodarki centrującej do teodolitu ustawianego na stropie pozwoli łatwo wyznaczyć przenoszony punkt przez odkładanie kątów prostych pomiędzy celowymi wzdłuż oraz w poprzek budynku (wcięcie płaszczyznowe). Można też w tej metodzie zastosować inne rozmieszczenie punktów kierunkowych, a na stropie wyznaczać tylko jeden punkt S; (rys. 6.30). Z tak wyznaczonego punktu S, na kolejnym stropie prostokąt podstawowy tyczy się metodą biegunową.

Rys. 6.28. Przenoszenie bazy tyczenia za pomocą pionowania ze stanowisk zewnętrznych

Istota metody polega na wtyczeniu pionowej osi obrotu teodolitu w krawędź przecięcia się dwu płaszczyzn pionowych przechodzących przez punkty zewnętrznej osnowy budowlano-montażowej. Teodolit należy wyposażyć w spodarkę centrującą (rys. 6.31), która pozwala przesuwać go w niewielkim zakresie w dwóch do siebie prostokątnych kierunkach [11].

I    I

A    <J

Po przybliżonym ustawieniu teodolitu nad punktem Sj (rys. 6.3 la) celujemy do punktów osnowy. Po wycelowaniu do punktu 1 i przechyleniu lunety przez zenit oś celowa nie przechodzi przez punkt 3. Należy śrubą spodarki centrującej tak

Rys. 6.30. Tyczenie pros

przesunąć teodolit, aby oś o (zależnie od odległości punl celujemy za pomocą śruby n (lub 3) i po przechyleniu lun obrotu teodolitu o połowę m wtyczymy się w płaszczyznę (tyś. 6.3 lb). Wówczas po od

a) fi

I

?    9

I    I

Rys. 6.29. Metoda wcięć przenoszenia baz tyczenia

Rys. 6.31. Zssd